Zien is Voelen

Deze keer weer een "waarom?"-blog. Iedereen heeft wel eens een snee of een wond(je) ergens. De ene keer weet je hoe het er komt, de andere keer vraag je je af hoe je dat nu weer hebt gedaan. Vaak zijn het de kleinste sneetjes die het meeste pijn doen. Schaafwonden doen vaak ook meer pijn dan een diepe snee. Hoe dan ook, een snee hebben doet vaak pijn. Als je niet weet hoe het wondje er komt of dat het er überhaupt zit, zul je het vaak pas voelen als je er  op duwt of het nat maakt of (en daar wil ik het over hebben) het ziet. Hoe komt het dat een wondje vaak pas pijn gaat doen als je het ziet?

Het gebeurt wel eens dat je jezelf aan papier snijd zonder dat je er erg in hebt. Je gaat gewoon met door met dagelijkse bezigheden en merkt niets. Tegen de avond zit je lekker op de bank en je kijkt, om wat voor een reden dan ook, naar je handen. Je ziet het sneetje. Als eerste begin je je af te vragen waar dat vandaan komt. Tot dan toe doet het nog geen pijn. Als je dan weet hoe hij daar komt, begint het pijn te doen. Om de een of andere reden beginnen je hersenen dus dan pas de pijnzenuwen aan te sturen of iets dergelijks. Dit gebeurt ook soms als je een snee hebt waarvan je niets weet, en je wast je handen of gaat onder de douche. Dan pas begint het pijn te doen, omdat het dan nat wordt. Heel raar, want je zou denken dat het pijn gaat doen zodra je de snee hebt gekregen en je dus een wond(je) hebt. Zelf heb ik zelfs al eens een flinke kras in m'n nek gehad (van de rits van een jas), die pas pijn begon te doen toen ik hem had gezien. Heel raar, aangezien mijn ketting er eigenlijk de hele tijd langs ging en dus al lang pijn had moeten doen. Om een bepaalde reden hebben je hersenen niet door dat je een wondje hebt dat eigenlijk pijn moet doen. Ze krijgen dus ook geen pijn signaal door. Als je bewust wordt van je wondje, zullen je hersenen misschien een soort fantoompijn creeeren op die plek van de wond. Of ze activeren de pijnzenuwen en deze merken dan "Och we hebben inderdaad een wond" en sturen dan alsnog de pijnprikkels door. Met vocht kan het zo zijn dat het water, en de stofjes die daarin zitten, een of andere bijtende reactie hebben waardoor gelijk de pijnzenuwen worden geprikkeld. Er is dus iets dat ervoor zorgt dat je soms niet merkt dat je huid (en misschien nog wat vlees) kapot is, hoewel de zenuwen wel nog in takt zijn. Misschien is het gewoon een denkbeeldige pijn. Fantoompijn ook wel genoemd. Dus dat het eigenlijk helemaal geen pijn doet, maar omdat je ziet dat je een wondje hebt, je hersenen toch het signaal geven dat je pijn hebt. Hoewel dit dan misschien helemaal niet zo is. Vaak is het dan ook zo dat als je weer iets gaat doen en je gedachten dus van je pijn afleid, de pijn ook weer stopt. Fantoompijn komt vaak voor bij mensen die een lichaamsdeel geamputeerd hebben. Deze krijgen dan pijn aan bijvoorbeeld hun voet, terwijl ze deze niet eens meer hebben. Het kan dus zijn dat de pijn ook zo werkt bij een wondje dat je nog niet hebt gevoeld tot je het ziet. Denk maar eens heel lang dat je bijvoorbeeld pijn in je voet hebt. De kans is groot dat je na een tijdje ook echt pijn krijgt in je voet. Je ziet dus een snee, en je hersenen denken "HEEEEY EEN SNEE!!! NORMAAL DOET IE PIJN!! AUWAUWAUW" en  hoppa, je hebt pijn aan je snijwond.

Hoe het komt dat een snee soms pas pijn gaat doen zodra je hem ziet, is mij een raadsel. Het meest logische lijkt mij dat de hersenen pas bij het zien een teken krijgen dat normaliter een (snij)wond pijn doet, en ze dan pas daadwerkelijk de pijn laten voelen. Vaak is het ook nog zo, hoe kleiner het wondje hoe meer pijn het doet. Dit zal vast met de diepte van het wondje te maken hebben en de eventuele tijdelijke beschadiging van zenuwen of iets dergelijks. Verder zal veel van de pijntjes volgens mij een reactie zijn van onze hersenen en zijn ze meer psychisch dan lichamelijk. Ik wil niet zeggen dat pijn verzonnen is, maar je kunt wel pijn creeeren door te denken dat iets pijn doet. Zo zie je dat het lichaam ingewikkeld is en dat de hersenen een grote rol spelen. Probeer er maar eens op te letten of je ook pas pijn krijgt als je het wondje ziet. Vooral bij kleinere wondjes.

In een sneeuwbolletje

Vorige keer had ik een waarom blog. Dit is volgens mij ook wel goed in de smaak gevallen. Vanaf nu zal er dus ook af en toe een "waarom" blog ertussen volgen. Toch nu weer een "Wat als". Je kent die sneeuwbollen vast wel, die je op vakantie kunt kopen in een souvenirwinkel  Bijvoorbeeld een bol met de Eiffeltoren erin, en als je ermee schud, sneeuwt het. Als hij kapot valt, loopt het water eruit, en vaak is de binnenkant ook beschadigd. Het zijn hele grappige dingen. Wat nou als ons heelal ook in zo'n bolletje zat, dat door iemand anders wordt "bewaakt"?

Stel je voor dat ons heelal ook in zo een sneeuwbol zat. Als je dan ontzettend ver de lucht en ruimte in zou vliegen zou je opeens tegen een glazen wand aanbotsen. Misschien staat de sneeuwbol met ons erin wel op de schoorsteenmantel bij een ander soort wezen, dat duizenden malen groter is dan wij. Als hij dan met de sneeuwbol schud, krijgen wij sneeuw of regen. Soms hebben mensen het gevoel dat er naar hun gekeken wordt. Misschien komt dat dan wel omdat dat grote wezen naar de sneeuwbol is aan het kijken. Waarschijnlijk kan hij ons dan niet zien, want anders zouden wij ook een enorm groot oog moeten kunnen zien. Als diegene wel weet dat er in zijn sneeuwbol een heelal zit, dan zal deze de sneeuwbol natuurlijk heel voorzichtig behandelen. Als er te hard met de bol geschud wordt, kunnen wij dat wellicht voelen als een aardbeving. In zo'n bol zit meestal ook een luchtbel. Misschien zorgt die luchtbel juist voor de wind. Als de luchtbel snel langskomt, ontstaat er wind. Nu is de vraag, hoe kan het dan dat we niet onderwater zitten, en het water van de oceanen zich niet mengen met het water in de bol. Het is mogelijk dat wij het water niet voelen en het niet als nat ervaren. Of het is gewoon een sneeuwbol zonder water en sneeuw. Dat we gewoon als een soort model in een glazen bol zitten opgesloten die op de tafel bij een groter wezen staat. Dit zou al logischer zijn. Dus dan drijven wij met de aarde in een bolletje gevuld met de rest van het heelal. Als we dan toevallig op de kachel staan, en deze maken de wezens aan, dan heeft de kant die het dichtst bij de kachel is zomer. Als het tocht, is het kouder en heeft die kant winter. We zijn dan afhankelijk van onze "bezitter" hoe het met ons gaat en hoe het met ons zal aflopen. Als de bezitter van de bol niet voorzichtig is en ons laat vallen, zullen we dat op aarde misschien ervaren als een ramp waarbij iedereen, of in ieder geval de meeste, aan overlijden. Als iemand heel hard ermee schud, dan krijgen we andere natuurrampen zoals aardbevingen en vulkaan uitbarstingen en overstromingen. Misschien schudden ze wel zo hard, dat een van de andere planeten of kometen in het heelal, onze kant op wordt geslingerd. We worden dus beschermd, maar als de bol in de foute handen raakt, dan zijn we ontzettend in gevaar. Misschien ken je het effect dat als je een spiegel neer zet en ertegenover nog een, dat het een oneindige tunnel geeft. Het zou zomaar kunnen dat dat met de heelal bollen ook zo is. Wij zitten met ons heelal in een bolletje. Dit bolletje staat bij een groter wezen in de woonkamer. Maar dat wezen zit met zijn heelal misschien ook in een bol. En ga zo maar door. Het zou ook zomaar kunnen dat de bol open te klappen is, en de bezitter er dingen in kan veranderen. Direct op de aarde, of gewoon ergens in het heelal. Misschien vind hij de kleuren van de aarde niet mooi en verft hij de aarde Roze met Oranje. Of hij voegt wat gebouwen toe, als de aarde meer in het middelpunt staat. Als het heelal in zijn geheel zichtbaar is, dan zal alles heel klein zijn. Dus misschien haalt hij allemaal planeten en sterren weg, zodat de focus meer op de aarde en zon komt te liggen.

Het feit dat iemand over onze veiligheid beslist is een eng idee. De bezitter moet zorgvuldig met de bol omgaan om ervoor te zorgen dat er geen rampen gebeuren. Als er hard geschud wordt, kunnen allerlei rampen ontstaan die misschien het gevolg zijn van dat schudden. We weten niet of het zo is dat we in een bol zitten, omdat we nog nooit tot het eind van het heelal gegaan zijn. Op aarde zal weinig veranderen lijkt me, daar we niet direct merken dat we opgesloten zitten in een bol. Behalve als de bezitter natuurlijk dingen kan wijzigen in de bol. Het verdwijnen van de sterren in zwarte gaten is dan opgelost. De zwarte gaten is dan gewoon de plek waar de bezitter de sterren weg heeft gehaald. Bekeken worden alsof je een object in een tentoonstelling bent. Misschien, als we ons goed gedragen, schud de bezitter niet zoveel meer en hebben we minder rampen.

Jouw kant, Mijn kant

Normaal gesproken gaan mijn blogs over "Wat als" vragen. Dit keer is het anders, namelijk een "Waarom" vraag. Gewoon eens kijken wat jullie daarvan vinden. Het zijn onderwerpen waarvan ik me afvraag waarom het zo is, en waar ik zelf nog geen antwoord op heb kunnen vinden. De eerste waarom blog gaat over iets waar ik in mijn eigen omgeving achter ben gekomen. De meeste vrouwen in mijn omgeving, slapen links in een tweepersoonsbed. Ongeacht hoe de kamer eruit ziet, slapen ze meestal aan de linker kant. Maar waarom slapen de meeste vrouwen (in mijn omgeving) aan de linker kant?

Veel mensen hebben een tweepersoonsbed, ook al zijn ze maar alleen. Toch slapen de meeste dan aan een bepaalde kant, hoewel ze het hele bed voor zichzelf hebben. En vaak is het zo, dat de vrouwen aan de linkerkant in bed slapen. Zelf slaap ik ook aan de linkerkant van het bed. En dan bedoel ik links als je erin ligt, en niet links als je ervoor staat en ernaar kijkt. Het kan zijn dat het iets van vroeger is, waardoor de vrouwen vroeger meestal links in bed moesten gaan liggen. En dat dat onbewust nog altijd wordt gedaan. Misschien is het omdat de linkerkant dichter bij de wc is. Want vrouwen moeten tenslotte vaker naar de wc dan mannen wordt altijd gezegd. Maar voor mijzelf geldt het niet dat het dichterbij is. Want ik slaap aan de linkerkant, maar de rechterkant van het bed is echt dichter bij de wc. Het ligt natuurlijk eraan tegen welke muur je het bed zet of de linkerkant van het bed dichter bij de deur en wc is. Maar ook al is het verder weg, en moeten vrouwen vaker het bed uit, slapen de meeste die ik ken toch links in het bed. Rechts gaat altijd voor in het verkeer, en bijna iedereen is rechtshandig. Rechts is dus "beter" dan links. Vroeger telden vrouwen niet mee, en was de man "beter". Dit is in sommige culturen nog altijd zo. Misschien dat dat er iets mee te maken heeft dat vrouwen aan de linker kant slapen. Want links doet er niet zo toe, dus de vrouwen moeten maar links slapen. En omdat je dan je moeder links ziet slapen, ga je zelf onbewust misschien ook eerder voor de linkerkant om te slapen. En zo gaat dat dan generatie op generatie door, waardoor veel vrouwen nu nog altijd aan de linkerkant slapen. Het kan ook zijn dat vroeger altijd de rechterkant van het bed naar de deur stond, en de linker dus richting het raam. De mannen zijn sterker en moeten de vrouwen en kinderen beschermen. Door aan de rechterkant te liggen kunnen ze dan snel het bed uit bij gevaar, zoals inbrekers. Misschien is het wel zo dat vroeger in een bedstee de man aan de rechterkant lag, tegen de muur dus, en de vrouw links. Zodat ze snel het bed uit kon als er wat was met de kinderen. Wat me ook opvalt is dat als je in een hotel komt waar er twee eenpersoonsbedden staan, en je zou ze niet tegen elkaar schuiven, dat ook dan de vrouw in het linker bed gaat liggen. De trouwring wordt ook bijna altijd aan de linkerhand gedragen. Als je gaat trouwen, geef je elkaar de linkerhand. Dus wie weet is dat wel de reden waarom vrouwen vaak links slapen. Dat dat betekent dat je er voor elkaar bent, en je van elkaar houdt en vertrouwd. Er zullen vast ook genoeg vrouwen zijn die gewoon rechts slapen, of die het totaal niet uitmaakt waar ze slapen. Sommige vrouwen die slapen zelfs in een eenpersoonsbed meer aan de linkerkant dan in het midden. Ik sliep altijd links omdat we in een eenpersoonsbed lagen, en ik dan tegen de muur lag. Zo kon ik tenminste niet uit bed vallen. Toen er een tweepersoons bed kwam ben ik ook links gaan liggen. Want dat was aan de kant van het raam. Dus misschien is dat ook een reden waarom veel vrouwen kiezen om links te slapen, het is dichter bij het raam. Tenzij je bed natuurlijk andersom staan.

Waarom vrouwen vaker links liggen dan rechts weet ik niet zeker. Wel is me duidelijk dat het zo is. Misschien is het een gewoonte of gewoon puur toeval. Zelf denk ik dat we naar het begin van tweepersoons bedden moeten kijken, en dat we vervolgens gewoon onze ouders nadoen. Sliep mama links, dan slaap je zelf later ook links. Sliep mama rechts, dan slaap je rechts. Soms zeggen de mannen waar je moet slapen, vooral als je ze vaak wakker houd als je om het bed moet hobbelen als je naar de wc moet gaan. Wat denk jij waarom vrouwen links slapen?

Dit was mijn eerste "waarom" blog. Ik hoor graag van jullie wat jullie ervan vonden. Maar wat als jullie dit helemaal niets vonden?

Poppen dansen op tafel

Speelgoed is niet alleen leuk maar zeer zeker ook leerzaam. Je motoriek wordt beter door het bouwen met blokjes, je leert geluidjes door je geluidenboekje en je kunt het alfabet en getallen leren. Door met poppen, auto's en andere figuren te spelen, worden scenario's verzonnen. Dit ontwikkelt de fantasie en creativiteit. Zodra je klaar bent met spelen verdwijnt alles netjes op de planken of in een doos en daar wacht je speelgoed tot je weer gaat spelen. Tenminste, dat denken we. Wat als je speelgoed tot leven komt zodra je weg bent of slaapt?

Iedereen heeft speelgoed gehad. Een knuffeltje, auto's, lego, barbie poppen enzovoorts. Het speelgoed lag los in je kamer of netjes in een kast of doos. Soms ging je dan met je ouders weg en liet je dus je speelgoed achter. Je gaat er vanuit dat het daar braaf blijft liggen als je weg bent. Maar misschien gebeurt dat wel niet, en komt alles tot leven zodra je de deur uit bent of lekker in dromenland bent. Op mijn bureau staan een aantal figuurtjes. Een Donald Duck, een hertje van Bambi, een pinguin, Pluto en nog een aantal. Misschien komen deze wel tot leven als ik bijvoorbeeld naar school ga. Pluto begint te kwispelen en snuffelt mijn bureau af. Misschien vind hij nog een kruimeltje van een boterham dat hij dan op peuzelt  Donald zal met zijn pech wel struikelen over de kabel van mijn koptelefoon. Het hertje gaat spelen met de schildpad en wasbeer. Het zou zomaar kunnen. Misschien gaan ze zelfs op onderzoek door het huis. Dus als er iets om ligt als je thuis kwam, was het misschien niet de kat maar een stuk speelgoed. Als je dan onverwacht thuis komt, vind je ze misschien wel midden op de gang of in de kamer. Want ze hadden niet genoeg tijd om terug te rennen naar hun oorspronkelijke plaats. Als je ouder wordt, stop je vaak je speelgoed in dozen die dan de zolder op gaan. In feite laat je ze dan voor hele lange tijd alleen. Ze zullen dan, als dat zo zou zijn, bijna continu aan het "leven" zijn. Nadeel voor hun is dat de dozen vaak dicht geplakt zijn en er geen gaten zijn waardoor ze naar buiten kunnen kruipen. Als dat wel zo is, houden ze misschien wel feestjes op zolder. Gezellig met z'n allen thee drinken, of dat de auto's een race houden. Dat geluid wat je dan hoort op zolder, is dus niet het hout dat aan het werken is, maar zijn gewoon je oude speeltjes die gezellig samen zijn. Misschien kunnen ze ook wel al dingen zien en horen als je er bent maar bewegen ze dan niet. Als je dus uit de douche komt en je gaat aankleden op de slaapkamer, kun je misschien beter die lieve teddybeer even omdraaien voor je je handdoek afgooit. Zodra mensen weten dat speelgoed tot leven komt als mensen weg zijn, zouden ze iets kunnen verzinnen om met het speelgoed te kunnen communiceren. Dus dat het speelgoed al tot leven komt als men er toch bij in de buurt is. Op deze manier zou speelgoed als spionage apparatuur gebruikt kunnen worden. Als je dan wilt weten of je vrienden of vriendinnen iets voor je verjaardag plannen, kun je de vermoedelijke organisator een knuffeltje of figuurtje kunnen geven. Deze vangt dan de gesprekken voor je op en vertelt je 's avonds (als de organisator slaapt) wat ze van plan zijn. Maar dit even terzijde. Speelgoed verouderd. Tegenwoordig is er veel speelgoed te krijgen met batterijen erin. De vraag is dan of deze alleen tot leven kunnen komen als de batterijen het nog doen of dat ze, net als het speelgoed zonder batterij, toch tot leven komen ondanks de lege batterij. En wanneer stoppen ze met tot leven komen? Misschien wel nooit of tot het moment dat ze vernietigd worden.

Speelgoed dat tot leven komt. Sommige kinderen hebben maar een of twee stuks speelgoed, terwijl anderen de hele kamer vol hebben staan. De volgende keer als je het huis uitgaat denk je wel twee keer na over hoe je je speelgoed achterlaat. En als je je uitkleed of je vriendje/vriendin is bij je, draai je de teddybeer misschien ook wel om. Alle geluiden die je niet kunt verklaren, zijn misschien wel afkomstig van het speelgoed dat het naar hun zin heeft. Misschien kun je een verstopte camera plaatsen, dan kun je je speelgoed eens in de gaten houden. Moet je bij het installeren ervan wel even al je speelgoed uit de kamer doen. En stel je voor dat het speelgoed ook gevoel heeft. Kinderen gooien met speelgoed, slepen het door de modder en het water. Sommige kinderen slopen zelfs expres hun speelgoed. Als het gevoel zou hebben, zou dit veel pijn doen. Misschien moeten we bewuster worden van hoe we met ons speelgoed, en andere spullen, omgaan.

Je negeert me

Het leven is een cyclus. Je wordt geboren, groeit op als kind en leert alle belangrijke dingen in het leven. Je leert voor jezelf te kunnen zorgen en wordt volwassen. Op latere leeftijd zwak je vaak wat af en komen er allerlei kwaaltjes naar boven. Vaak ga je qua kunnen terug naar kind zijn. Je hebt weer hulp nodig en er moet voor je gezorgd worden. Vervolgens kan je lichaam het niet meer aan, en ga je dood. Er kan ook iets gebeuren waardoor je vroegtijdig overlijd, zoals een ongeluk of ziekte. Daar stopt het leven, denken we. Wat als je nu dood bent, maar niet weet dat je dood bent omdat je ziel wel verder leeft?

Veel mensen denken dat als je dood bent, dat het leven ophoudt en je er gewoon niet meer bent. Andere zeggen dat je naar de hemel gaat (of hel als je je niet gedragen hebt). Wat er precies gebeurt weten we niet. Maar het zou zomaar kunnen dat je het helemaal niet door hebt dat je dood bent. Dit zal vooral zijn als je onverwacht om het leven bent gekomen, bijvoorbeeld door een auto-ongeluk of een moord. Het kan dan zijn dat je een soort black-out hebt op het moment van overlijden, waardoor je niet weet dat je dood bent. Dat je de tijd van je begrafenis even in het niets zit, alsof je slaapt. Of dat je voor je zelf door leeft en dat deel dus zelf als ziel niet mee maakt. Stel je loopt in de stad en krijgt onverwacht een hartstilstand en overlijd ter plekke. Je ziel denkt misschien dat je even flauw bent gevallen, dus je staat op en loopt verder de winkelstraat af. Wat je niet weet is dat achter je mensen bezig zijn om jou lichaam weer "aan de praat" te krijgen. Je gaat winkels binnen, past een hoop kleren en gaat door. Je vind niets leuks en gaat naar huis. Vervolgens bel je iemand op, maar je hoort diegene alleen maar "hallo.... Hallo?!" in de telefoon roepen. Je bent tenslotte dood, dus zij horen je niet. Je gaat naar de disco 's avonds en ziet je vriendin daar staan. Zoals gewoon ga je naar haar toe en zegt hoi. Maar je wordt geheel genegeerd. Je denkt dat ze boos op je is omdat ze je helemaal negeert. Het zou allemaal nog verwarrender voor jezelf zijn als je de andere zielen ook zou zien, van de mensen die dood zijn. Als zij wel met jou kunnen interacten, is het nog moeilijker om te beseffen dat je dood bent. Misschien is de barman wel bij een ongeluk om het leven gekomen, en kan hij je dus gewoon drankjes aanbieden. Je leeft gewoon je leven door, alsof er nooit iets is gebeurt. Je zal het natuurlijk wel merken op een bepaald moment. Vooral als je op jezelf woonde en opeens iemand anders in je huis loopt. Of als al je vrienden en vriendinnen niet meer met je praten of dat je familie je ook negeert. Tenzij je in je eigen wereldje komt te leven dat een soort kopie is van de echte wereld. Je huis zal dus altijd hetzelfde blijven, en de mensen in winkels zullen je blijven bedienen. Dit is wel raar natuurlijk want je vrienden zullen dan niet rondlopen daar. Van dieren wordt gezegd dat ze paranormale dingen kunnen waarnemen. De kans dat je hond of kat dus op jou, als losse ziel, reageert is groot. Als je niet weet dat je dood bent, zul je gewoon doorgaan met je leven. Je gaat dus naar school, volgt de lessen, gaat werken en leuke dingen doen. Als je geen of weinig vrienden hebt, zal het je nog later pas opvallen dat er iets niet klopt, aangezien je niet merkt dat mensen je "negeren". Je doet je best en doet alles gewoon zoals het hoort.

Dood zijn zonder het te weten. Je volgt je leven zoals je het zou doen als je nog leefde. Misschien merk je het uiteindelijk omdat er dingen in je leven veranderen. Misschien merk je het nooit omdat je in een kopie van de wereld terecht komt, waar alle zielen van overledenen naar toe gaan, en gewoon door leven. Vrienden en familie lijken je te negeren. Misschien kun je als ziel geen pijn voelen, en sla je per ongeluk met je hoofd tegen de kastdeur en merk je dan dat je geen pijn voelt. Het is raar te bedenken, en ik denk dat je er uiteindelijk na een bepaalde tijd toch achter zult komen dat er iets niet klopt. Wie weet ga je, zodra je erachter bent dat je dood bent, starten met een nieuw leven. Dat je ziel zich verplaatst in een nieuwgeboren kind, en je leven start weer helemaal opnieuw. Doel is dan erachter te komen dat je dood bent en je ziel rust gunnen.