Meisje met blauwe ogen graag!

Een mens heeft 23 paar chromosomen. Een paar bepaalt of het een meisje wordt of een jongen. Bij een meisje is het chromosomen paar XX, en bij een jongen is het XY. Dit kan niet vooraf bepaald worden of worden veranderd. Natuurlijk kan het uiterlijk op latere leeftijd veranderd worden en kan er een geslachtsverandering uitgevoerd worden, maar qua chromosomen zal een jongen altijd een jongen blijven. Sommige mensen denken dat je het geslacht van het ongeboren kind kan beïnvloeden door bijvoorbeeld veel kool te eten. Dan zou de kans groter zijn op een meisje. De rest van de uiterlijke kenmerken zijn afhankelijk van de ouders. Als beide ouders het gen hebben voor blond haar, krijgt het kind waarschijnlijk ook blond haar. Wat nu als je bij het begin van de zwangerschap kan aangeven welke kenmerken en geslacht je kind moet hebben?

Bepaalde uiterlijke kenmerken zijn bepaald door genen. Sommige kenmerken zijn recessief en hebben dus twee dezelfde genen nodig om tot uiting te komen. Andere zijn dominant en daarvan is het genoeg om maar 1 te hebben. Bijvoorbeeld rood haar is misschien recessief. Stel dat beide ouders bruin haar hebben (wat dominant kan zijn) maar dus 1 gen hebben dat zorgt voor rood haar. Het kind kan van beide ouders dat ene gen krijgen en dus rood haar krijgen. Dit is echter allemaal niet te beïnvloeden op dit moment. Stel je nu voor dat er een apparaat of iets dergelijks zou zijn waarmee wordende ouders het uiterlijk en geslacht kunnen beïnvloeden. Misschien zijn er dan wel twee methoden. Als eerste de methode dat ouders alleen het geslacht kunnen kiezen en kunnen kiezen tussen de kenmerken die zij in hun bezit hebben. Dus als beide ouders alleen genen bevatten voor bruin haar, dan hebben ze pech en kunnen ze geen blond kind kiezen. Als de ene ouder het gen voor zwart haar en bruin haar bevat en de andere het gen voor blond en rood, dan kunnen de ouders uit al die kleuren kiezen. Is het dan een recessief gen, dan kopieert het apparaat deze gewoon zodat het kind gegarandeerd die kleur krijgt. Voor ogen geld dan hetzelfde. Heeft de vader bruine ogen en de moeder blauwe maar met een groen gen erbij. Dan kunnen ze kiezen om het kind groene ogen te geven. Hiermee kunnen ook ziektes die ouders met zich meedragen, uitgesloten worden. Het kan bijvoorbeeld zijn dat beide ouders een gen meedragen waardoor ze blind konden zijn. Omdat hun ook nog een sterk gen hebben om wel te zien, hebben hun daar geen last van. Hun kind kan echter wel beide recessieve genen krijgen en dan kan het kind blind zijn. Door van te voren alles te kunnen uitzoeken kan dit voorkomen worden. Een andere mogelijkheid is dat je gewoon alle willekeurige kenmerken kan aangeven. Wil je dat je kind een rond gezicht krijgt, prima. Wil je blauwe ogen, blond haar, grote borsten en volle heupen, dan wordt dat allemaal voor je geregeld. Nadeel is dat de kinderen hierdoor misschien niet meer op de ouders lijken en mensen ideale kinderen proberen te krijgen. Alle "foutjes" worden gewoon niet gekozen en geprobeerd wordt een prachtig kind op de wereld te zetten. Misschien komen er dan heel veel Brad Pitt en Angelina Jolie look a likes of kleine Johnny Depps. Veel kinderen zullen ongeveer dezelfde kenmerken krijgen omdat die gezien worden als "ideaal" in deze tijd. Ouders gaan met elkaar wedstrijdjes houden, wie het mooiste kind kan "creeeren". Wellicht is het ook gewoon mogelijk om je kind zo te laten worden als het bedoeld is, zonder aanpassingen. Het apparaat is misschien een digitale cel die in de bevruchte eicel geplaatst wordt, en die dan alles zo aanpast in de cel dat het kind zo wordt als aangegeven. Misschien kun je later wel kiezen uit een boek met foto's hoe je kind eruit kan komen te zien, zoals je het nu doet bij kapsels. En dat je dan nog wat aanpassingen kunt laten doen. De natuur wordt verstoord op deze manier en je kinderen zijn je eigen creaties van jou ideale kind.

Het kind kunnen uitkiezen en alles bepalen is ook niet alles. Want naast het uiterlijk, bezitten we natuurlijk ook nog over een innerlijk. Wat meestal nog veel zeggender is. Kinderen gaan op elkaar lijken, en wellicht ontstaan er extremen. Kinderen die extreem dun zijn gebouwd omdat mams dit mooier vind. Of ouders gaan wedstrijdjes houden, waar de kinderen onder lijden. Je beïnvloed de natuurlijke vorming van kinderen, wat misschien wel dramatische effecten zou kunnen hebben. En wie weet wat er gebeurd met de kinderen van onze "gevormde" kinderen. Misschien gaat het wel zoals bij rashonden, dat ze zover "door gefokt" worden dat er afwijkingen ontstaan die pas ten uiting komen op latere leeftijd en waar niets aan gedaan kan worden in de genen. Het uiterlijk wordt dan opeens stukken belangrijker en gaat misschien wel voor innerlijk. En innerlijk is toch vaak belangrijker dan het uiterlijk van iemand.

Dat is om beter te kunnen horen

Het is altijd leuk om foto's van vroeger te bekijken. Op familiefoto's kijken of je op iemand lijkt, en andere foto's om te zien hoe het in die tijd was. Wat opvalt aan foto's (vooral van jaren '50 en eerder) is dat iedereen bijna dezelfde haarstijl heeft. Daarnaast valt het op dat de kleren ongeveer hetzelfde zijn. En als je kijkt naar klassenfoto's, dan valt op dat vooral de jongens vaak flaporen hadden. Als je die foto's vergelijkt met klassenfoto's van nu, dan valt op dat er nu bijna niemand meer is met flaporen. Zelfs bij de jongste zie je al beduidend minder flaporen. Vroeger had je in een klas van 15 man, bijvoorbeeld 10 / 12 jongens met flaporen. Tegenwoordig kun je er hoogstens 1 vinden. Nu is natuurlijk de vraag: Waarom hadden de mensen vroeger vaker flaporen?

Flaporen zijn oren die verder van het hoofd afstaan. De meeste mensen met flaporen worden wel eens gepest en voelen zich ongemakkelijk erbij. Meisjes doen misschien een haarband om die hun oren naar achteren duwt, of laten de haren juist loshangen. Op foto's van vroeger zag je vooral jongens met flaporen. Hoe kan dat nu dat er vroeger veel meer waren met flaporen dan nu. Nou, ik heb eens zitten denken en ben met een aantal ideeen gekomen. Als eerste was er vroeger misschien nog geen operatie mogelijk die de flaporen corrigeerde. Tegenwoordig kun je je gemakkelijk laten opereren en worden je oren in de "Normale" stand neergezet. Dit gebeurt vaak al op jonge leeftijd. Het is een vrij eenvoudige ingreep die snel resultaat boekt. Na de operatie is bijna niet te zien dat het kind vroeger over flaporen beschikte. Vroeger waren er misschien nog niet de mogelijkheden hiervoor, of misschien was de kennis hiervoor nog niet aanwezig. Gezien het feit dat een operatie geld kost, kan het ook zijn dat de mensen vroeger niet genoeg geld hadden om voor hun kinderen deze operatie te betalen. Het zou dus kunnen dat nu eigenlijk evenveel kinderen met flaporen zijn als toen, maar dat er nu een methode voor is om deze "vergroeiing" te veranderen. Een andere mogelijkheid is dat men de flaporen lelijk vond en kinderen van jongs af aan al een strakke haarband om deed om zo de oren naar achteren te laten groeien. In feite hetzelfde principe als dat in Aziatische landen kinderen in strakke doeken werden gewikkeld om klein te blijven. Of de voeten in binden of in te kleine schoenen te stoppen om zo kleine voeten te behouden. Door de strakke haarband worden de oren naar achteren geduwd en kunnen ze niet, of moeilijk, van het lichaam af groeien. Tegenwoordig zie je ook een aantal ouders die dit nog steeds doen. Dit is geen goede manier natuurlijk, omdat het vergroeiingen kan veroorzaken. Misschien was dit toen nog niet bekend waardoor er vroeger meer kinderen waren met flaporen. Of dat soort haarbanden waren nog niet bedacht, wat me eigenlijk wel sterk lijkt. Dan is er nog de mogelijkheid dat het komt vanwege de straffen die vroeger gegeven werden aan de kinderen. Vaak waren er jongens die een hoop kattenkwaad uithaalden op school en thuis. Een van de straffen was dat ze aan de oren gepakt werden en meegenomen werden. Je werd dan aan je oorschelp vastgepakt, en daaraan werd een beetje getrokken zodat je "vrijwillig" mee liep om je eigenlijke straf te ontvangen. Als je pech had, en je dus vaak niet gedroeg, dan werd je geregeld aan je oren getrokken. Misschien zijn de oren van de kinderen daarom wel zo gaan staan. Van het vele trekken aan de oren. Later mochten leraren geen lijfstraffen meer uitoefenen op kinderen, en grote kans dat daardoor tegenwoordig bijna geen kinderen meer met flaporen zijn. Als laatste is er de optie dat het komt door evolutie. Vroeger waren er nog niet zo'n sterke speakers, en hoorapparaten waren er ook nog niet zoveel. Om alles dus goed te horen, deden mensen vaak een hand achter de oren. De evolutie is niet dom, en heeft mensen misschien flaporen gegeven om beter te kunnen horen. In de loop van de jaren zijn er sterke speakers, hoorapparaten en oordoppen gekomen die het geluid versterkten en direct in je oor brachten. Hierdoor was de grote oorschelp niet meer nodig en zijn de oren wellicht vanzelf verder naar achteren gaan staan.

Het lichaam is slim genoeg om zichzelf te kunnen aanpassen aan de omstandigheden van de mensen. Ogen zijn dichter bij elkaar gaan staan omdat we niet meer hoeven te jagen. Dus waarom zouden de oren niet platter en kleiner zijn geworden omdat we nu de mogelijkheden hebben om het geluid bijna rechtstreeks ons oor in te duwen. De grote oorschelp is niet meer nodig. Of zouden toch de leraren het schuld zijn geweest? Misschien kunnen we ook wel gewoon de gezondheidszorg en plastische chirugie dankbaar zijn. Hoe dan ook zijn er nu minder kinderen met flaporen dan vroeger. Ik zelf denk dat er vroeger meer flaporen waren doordat we nog niet zo'n goede geluidsversterkers hadden en de oorschelp dus erg belangrijk was bij het goed horen. Sommige veranderingen gaan snel in de natuur, en dus kan het zijn dat binnen een paar jaar de flaporen bijna zijn verdwenen. Het is dus wellicht een genen kwestie, waarop we nu een oplossing hebben gevonden als deze naar buiten komt. Namelijk de operatie.

Klei, Wol en Glas

Er zijn ontzettend veel soorten kunststof. Plastic is ook een kunststof. Sommige kunststoffen kun je steeds opnieuw gebruiken door ze te smelten en weer in een vorm te persen. Andere kunststoffen lenen zich hier niet zo goed voor. Het proces om kunststoffen te maken, is vaak erg milieuonvriendelijk. Ook plastic zelf is milieuonvriendelijk, omdat het (bijna) niet natuurlijk afbreekbaar is. Bijna alles om ons heen bestaat uit kunststof of bevat een kunststof. Ook spullen waarvan je het niet zo snel zou denken zoals je kleding. Wat als kunststof niet zou bestaan?

Zowat alles wat je in je huis hebt staan heeft wel iets van plastic in zich. Ook de spullen die je aan hebt bevatten kunststoffen. Waarschijnlijk heb je wel iets in je kledingkast hangen/liggen waar Polyester op staat of Nylon. Stel je nu eens voor dat we de verschillende soorten plastic niet hebben ontdekt. Dan zou je nu waarschijnlijk (bijna) naakt mijn blog lezen. De meeste kleren uit je kast zouden verdwenen zijn. Tenminste, als die kast er nog staat. Maar mijn blog lezen zou ook moeilijk gaan, want mijn blog zou nooit geschreven kunnen zijn op internet omdat ik geen computer, toetsenbord, monitor en dergelijke tot mijn beschikking zou hebben. Het leven zou erg alternatief worden, en we gaan terug in de tijd. Je drinken zou niet meer in die mooie plastic fles zitten die zo lekker licht is. Nee, dit zou in een glazen fles zitten waarschijnlijk. Ook je kaas en vlees zou niet meer in die plastic verpakkingen maar ouderwets in papieren velletjes zijn gewikkeld. Thuis zou je ze dan waarschijnlijk in een glazen doos doen of een doos die gemaakt was van klei. Keramiek zou ook vaker voorkomen. Houten en ijzeren keukengerei zou weer meer gebruikt gaan worden om mee te koken. En als je dan op de camping zit, dan kom je toch echt iedere keer aan het afwassen. Want ook de plastic bordjes en bestek die je dan zo lekker weg kan gooien, zijn er dan niet meer. De telefoons zullen verdwijnen, want die zijn ook van kunststof gemaakt. Dus misschien liggen dan overal touwen met blikken eraan, of gebruiken we de ouderwetse brieven weer. Vliegtuigen en auto's zullen er ook niet zijn of totaal anders uit zien. Want ook hierin zijn kunststoffen verwerkt. We zouden dus weer te paard, te voet, met houten schepen of met een fiets met houten wielen ons moeten gaan vervoeren. De kleren zouden van natuurlijke producten zijn. Enkele alternatieve mensen dragen nu ook dat soort kleding, en worden vaak als hippie betiteld. Kleding van wol, linnen, bamboe of hennep zou normaal worden. Het zou in het begin wennen zijn maar vaak zit dat soort kleding lekkerder en is het ook nog eens fijn luchtig in de zomer. Petjes, zonnebrillen en parasols zullen ook verdwijnen en veranderen. Parasols kunnen gemaakt worden van takken van bomen of grote bananenbladeren. De bananenbladeren kunnen tevens dienen om etenswaar mee in te pakken in plaats van vershoudfolie. IJskasten en diepvriezen zullen er ook niet zijn. Er zullen dus alternatieven gezocht moeten worden om het eten langer vers te houden. Misschien wel in dozen stoppen en die onder de grond zetten, veel inpekelen en in glazen potten bewaren. De verzorgingsproducten die we kennen zullen voor een deel verdwijnen omdat er toch iets van kunststof in is verwerkt, en de verpakkingen zullen ook anders worden. Waarschijnlijk gaan we terug naar vaste zeep die verpakt is in papier. Televisie is er niet, dus we zouden vaker naar het theater gaan of open lucht voorstellingen. We zouden veel spullen gaan missen, maar voor de meeste dingen is er wel een oplossing te vinden. Ook voor de natuur is het beter als er geen plastic zou zijn. Minder vervuiling door het maken, en minder vervuiling door alles wat iedereen zomaar de straat op gooit.

Iedereen zou een soort van "hippie" of "natuurfreak" worden en we zouden een heel stuk terug in de tijd gaan. Bijna alle moderne gemakken zouden verdwijnen waar dan een oplossing voor gezocht moet worden als men die toch wil houden. De natuur wordt er beter op, en de mensen zullen socialer worden. Je moet tenslotte naar mensen toe om te kletsen en je kan niet meer even op de pc alles checken. Ook televisie zal er niet of nauwelijks zijn, dus theater en opvoeringen worden weer populairder. Misschien wordt er wel een natuurvriendelijk alternatief gevonden voor plastic. Het is een goed ding dat nu plastic gescheiden wordt. Hiervan wordt je al iets bewuster van hoeveel er nu eigenlijk al plastic bevat. En kijk maar eens om je heen, en stel je maar eens voor dat alles wat een kunststof bevat weg is. We zouden houten spelletjes spelen en ons zelf misschien meer moeite moeten doen om ons te kunnen vermaken. Probeer eens 1 dag "plastic loos" te leven. Nadeel is wel dat plasticloos leven vaak een stuk duurder is. Maar wel beter voor het milieu!

Eeuwig Oneindig

Er is een wet die gaat over het behoud van energie. Dit betekent dat de totale energie in een geïsoleerd systeem altijd constant blijft. Een perpetuum mobile is een toestel dat meer energie produceert dan het verbruikt. Dat betekent dat het eeuwig in beweging kan blijven. Volgens de wet van behoud van energie, is dit alleen mogelijk als dit geen energie afgeeft aan de omgeving. En dit is eigenlijk niet haalbaar. Maar wat als het wel mogelijk is om energie uit een perpetuum mobile te halen terwijl het in beweging blijft?

Er zijn veel wetenschappers geweest die hebben geprobeerd een perpetuum mobile te maken. De perpetuum mobile kan allerlei vormen hebben, en er zijn ook veel geprobeerd (zoals een soort wiel, blaasbalg en magneten). Alle machines bleken er niet in te slagen om geen energie aan hun omgeving af te staan. Daardoor was het niet mogelijk dat de perpetuum mobile eeuwig zou blijven bewegen. Stel je nu voor dat het een wetenschapper toch was gelukt om een perpetuum mobile te maken, waarvan we de energie konden gebruiken terwijl het apparaat oneindig door zou blijven bewegen. Die energie zouden we voor van alles kunnen gebruiken. De eerste vraag die opkomt is hoe groot dat apparaat zou moeten zijn en hoeveel energie deze opwekt. Als hij maar weinig energie afgeeft, heb je natuurlijk een hele grote nodig of enorm veel voor één huishouden te kunnen voorzien van energie. Dus dan zou je miljoenen nodig hebben voor heel Nederland. Dus misschien is het mogelijk dat er een wordt uitgevonden die ontzettend veel energie opwekt. Misschien wel zoveel dat er, per provincie bijvoorbeeld, maar 1 nodig is. Of per huishouden een kleintje, dat dan in verschillende uitvoeringen kan worden uitgegeven zodat het een soort kunstwerk word. Als het grote apparaten zijn, blijven de energiemaatschappijen natuurlijk van kracht. Zij verdelen dan de energie over de mensen die bij hun een abonnement hebben. Als ieder huishouden zelf een perpetuum mobile zou hebben, zijn energiemaatschappijen eigenlijk overbodig. Ieder heeft zijn eigen energie op wekker die gekocht is en die de energie het circuit in huis rondstuurt. Kerncentrales, watercentrales en zonnepanelen zouden ook allemaal overbodig worden. Veel mensen zouden werkeloos worden en er zal een belangrijke geldbron verdwijnen. Misschien kunnen de mensen die hun baan dan kwijt raken, wel kunnen werken bij de fabrieken waar de perpetuum mobile wordt gemaakt. Dan is het ook nog zo dat, zodat het apparaat eeuwig kan blijven bewegen, er dus een materiaal moet worden ontworpen dat nooit slijt of kapot gaat. Anders dan kan het niet eeuwig blijven bewegen en gaat het opeens stuk. Wanneer dat gebeurt is het de vraag of er een alternatief apparaat staat of dat we moeten terugvallen op oude energiebronnen. Als er niets is om op terug te vallen en het apparaat gaat kapot, zitten veel mensen zonder stroom. Maar als het kapot gaat, dan is het ook geen perpetuum mobile meer. De perpetuum mobile is vaak een machine die zijn eigen kracht opwekt en dus geen gebruik maakt van verbranding. Dit houdt in dat er geen afval stoffen zijn die de lucht in geblazen worden. Dus geen giftige dampen. Dit zou betekenen dat door de perpetuum mobile te gebruiken als energiebron, er een heel stuk minder lucht vervuiling is. En misschien wordt er zelfs iets ontwikkeld waardoor auto's en andere apparaten op een mini uitvoering kunnen werken. Tevens ben je niet afhankelijk van wind, water of zon. Maar vooral als het apparaat groot wordt, zullen er genoeg mensen bezwaar indienen wegens "horizon vervuiling".

De perpetuum mobile kan de huidige energiebronnen vervangen, en meehelpen aan een schoner milieu. Het zou, in mini uitvoeringen, gebruikt kunnen worden in apparatuur en vervoersmiddelen waardoor deze ook milieu vriendelijker zijn en batterijen overbodig worden. Nadeel is dat het onduidelijk is hoeveel energie opgewekt kan worden en hoeveel er dus nodig zijn om een huishouden te voorzien van stroom. Zodra duidelijk is hoeveel er nodig zijn voor 1 huishouden kun je berekenen hoeveel er dan wel niet nodig zijn voor een heel land. Dan moet je nog overwegen of je per huishouden 1 maakt of per provincie of land. Er zullen banen verdwijnen, omdat er geen andere energiebronnen nodig zijn en geen batterijen en dergelijke. Ook zal er eerst een materiaal uitgevonden moeten worden dat niet slijt, zodat het daadwerkelijk oneindig kan bewegen. Al met al zou het wel ideaal zijn voor een betere wereld. En ik heb liever een groot wiel bijvoorbeeld aan de horizon dan een kerncentrale en giftige gassen in de lucht.