Leven achter het scherm

Computerspellen worden geprogrammeerd in code. De code zorgt ervoor dat de pixels in het scherm figuren vormen die wij kunnen herkennen. Er zijn ontzettend veel spellen in de loop der jaren geproduceerd. Spellen die bijna iedereen kent zijn bijvoorbeeld Super Mario, World of Warcraft, Zelda en de Sims. We weten dat het virtuele dingen zijn die niet leven. Maar wat als het zo is als in de film Tron. Dat de figuren in de games echt leven achter het scherm. Dat ze op je staan te wachten als je even tussendoor naar de wc bent gegaan. Dat ze afhankelijk zijn van jou gedrag in het spel.

Je hebt besloten om Super Mario te spelen. Je ziet Mario voor je staan en een blokje met een vraagteken. Jij weet dat als je tegen dat blokje slaat, je een muntje, niks of een item krijgt. Je bestuurt Mario naar het blokje en laat hem tegen het blokje aanslaan. Aan de andere kant van het scherm denkt Mario "Och nee daar gaan we weer" en wordt vanzelf gedwongen om te lopen naar het blokje. Hij ziet het blokje en denkt "nee niet weer zo'n blokje m'n hand doet al pijn", maar helaas wel zo'n blokje. Z'n hand doet pijn omdat hij al tegen zoveel blokjes heeft geslagen. Vervolgens kom je op een stuk waar je over een afgrond op wolkjes moet springen. Het beeldscherm loopt vanzelf al vooruit. Je stuurt Mario zo snel mogelijk over de wolken en opeens val je. Boem! Mario de afgrond in. Mario zelf dacht al van te voren "Nee niet zo snel dat lukt niet". Ik weet nog dat ik vroeger Mario speelde, en in het kastje onder de tv keek om te zien of Mario daar in gevallen was. Wie weet is er wel onder de wereld in Mario een grote bak waar alle dode Mario's liggen. Stel je beslist om de Sims te gaan doen. Je creëert een familie. Je ziet een mannetje voor je staan wachten, tot je hem kleren geeft die je wilt en haren styled en dergelijke. In zijn wereld kijkt hij tegen een leeg scherm en denkt "Schiet nou op, waarom sta ik hier te wachten". Voor die personen lijkt het alsof er gewoon niets gebeurt, terwijl jij uitgebreid zit te denken wat voor type je wilt creëren  Als je eindelijk alles hebt gemaakt en start, laat je je mannetje met een willekeurig vrouwtje kletsen. Je mannetje denkt zelf in een echte wereld rond te lopen, maar wordt gewoon bestuurd door jou. Als hij in zijn huis staat te koken en het fornuis vliegt in de fik, en raakt echt in paniek en hoopt maar dat je iets voor hem doet. Als de "reaper" dan komt om hem te halen, is hij echt dood. Misschien speel je wel Guild Wars, de tegenhanger van World of Warcraft. Er is een quest waar je in een bos bent en je beren moet doden. Je denkt ach zijn maar pixel beren. en begint ze gerust dood te schieten met je boog. Achter het scherm zijn de beren wel levend en zijn gewoon bezig hun eten bij elkaar te zoeken. Opeens komt er een pijl op hen af. Ze raken in paniek en daarna komen ze je aanvallen. De beren voelen de pijn van de pijlen echt. Dat is een reden waarom ik het, zelfs in spelletjes, niet leuk vind om beestjes te moeten killen.

Als de figuren van het spel achter het scherm in hun eigen wereld zouden leven, zou je misschien heel anders nadenken over wat je in het spel doet. Misschien zou je geen Call of Duty meer willen spelen omdat je "echte" mensen afschiet. Misschien zou je het juist gaan spelen om die reden. De game characters zijn afhankelijk van jou en hebben geen eigen wil vaak, maar toch hebben ze dan misschien gevoelens en gedachten. Als je in Guild Wars van de ene naar de andere stad blijft teleporteren raakt je character een beetje de weg kwijt bijvoorbeeld. Het is raar om te denken dat je Sim tijdens het creëer proces je eigenlijk echt staat aan te kijken. Als je daaraan denkt, dan lijkt het opeens of de ogen van je Sim echt doordringend naar je kijken. Probeer het gewoon eens uit de volgende keer dat je een spelletje speelt. Bedenk dat alles achter het scherm leeft. Bekijk of je anders gaat spelen of dat het je niets interesseert.

Pak zelf maar

Dieren denken heel anders dan mensen. Sommige dieren denken zelfs helemaal niet. We weten dus niet wat de dieren precies denken, we kunnen wel dingen vermoeden maar de gedachten blijven onduidelijk. Maar stel je eens voor dat de dieren op dezelfde manier denken als de mensen. Dat hun gedachten hetzelfde zijn als dat wij hebben. Als je de gedachten dan ook nog zou horen, zou het een drukke boel worden. We zouden het niet snel merken als dieren iets denken, net zoals je (meestal) niet merkt dat een mens iets denkt. Maar het is wel grappig als je je het eens voorstelt.

Stel je voor dat je met je hond naar het grasveld gaat. Je laat hem los in het losloop gebied en je zoekt een mooie stok. Vervolgens roep je de hond en je gooit de stok weg. In plaats van achter de stok aan te rennen, kijkt je hond je dom aan. Op dat moment zou hij kunnen denken: "en jij dacht dat ik nu die stok voor je ga halen. Jij gooit hem weg, dus pak hem zelf maar!". Of hij dat daadwerkelijk denkt, blijft de vraag. Maar de stok zal hij niet snel gaan pakken. Of je bent aan het wandelen door het bos. Het heeft geregend en je ziet er niet uit. Een eekhoorn zit in de boom en ziet je langs komen lopen. Op dat moment zou hij kunnen denken "Sjees hoe ziet die eruit haha!" of "Als die maar niet mijn nootje opraapt, dan bijt ik in z'n vinger.". Zo zouden alle dieren dus gedachten kunnen hebben. Een konijn die z'n holletje uit kruipt en ziet dat het flink regent, kan denken "Grom, regent het al weer en ik moet ook nog naar buiten". Een paard denkt dat hij er niet uit ziet als hij in de spiegel kijkt en de kat ergert zich als je weer aan komt met een speeltje. Het zijn gedachten die voor ons normaal zouden zijn. En die wij projecteren op de beesten als ze ons op een bepaalde manier aan kijken of ze zich op een bepaalde manier gedragen. Maar het zou dus zomaar kunnen zijn dat zij deze gedachten ook daadwerkelijk hebben.

Het zou fijn zijn als wij zouden weten of de dieren daadwerkelijk zo denken en ook hun gedachten zouden kunnen "horen" als we dat willen. Wanneer wij namelijk bewust de gedachten kunnen weten, kunnen we de dieren beter begrijpen. Ik denk dat we ook vaak dubbel zouden liggen om de gedachten die komen in reactie op iets dat wij doen. Denk er de volgende keer eens aan als je een dier ziet rond lopen/ huppelen/ vliegen aan de gedachten die hij/zij op dat moment zou kunnen hebben. Wellicht loop je dan rond met een glimlach.

Ik, ik en ik

Misschien heb je ooit wel eens de film "The Truman Show" gezien. Een kind wordt als baby geadopteerd door een producent die het leven van de baby als non-stop reality programma uitzend. Zijn leven speelt zich af in een grote koepel waarin alles en iedereen op Truman is afgestemd. Iedereen heeft als het ware een script en alles draait om Truman. Hij wordt nauwlettend in de gaten gehouden, zodat er gelijk ingespeeld kan worden op zijn gedrag. Mensen hebben een oortje in, zodat de producer via het oortje kan vertellen wat ze moeten zeggen. Stel je voor dat het echt zo is. Niet zozeer dat je in een koepel woont, maar dat alles alleen om jou draait. Dat het leven van anderen stopt als jij er niet bent of geen deel van uitmaakt.

Stel alles draait om jou. Dan zijn de winkels dus alleen open als jij bij de winkels in de buurt bent of binnen. De mensen doen alleen hun ding als jij daar ook bent. Dus als ik bij m'n ma ben, dan doet mijn ma alleen die dingen omdat ik er ben. Ben ik er niet, tja wie weet wat ze dan doen. Misschien staan de mensen dan als robots in een soort sarcofaag op te laden tot ze hun volgende taak moeten uitvoeren. Ik vind het moeilijk om me te kunnen voorstellen dat andere mensen dingen doen als ik er niet ben. Soms kijk ik uit het raam naar de flat tegen over en zie daar de mensen hun ding doen. Alsof je naar een poppenhuis aan het kijken bent. Maar misschien doen zij alleen die dingen omdat ik kijk. Het lijkt egoïstisch om te denken dat het leven alleen om jezelf draait. Maar eigenlijk weet je niet zeker of dat niet toch zo is, aangezien je niet overal bij kunt zijn. Misschien ga je eens naar de HEMA om een rookworst te kopen. Een producer geeft de medewerker en een oma de opdracht om hun script uit te voeren. Oma loopt naar de medewerker en vraagt om een stuk rookworst. Jij staat geduldig te wachten, maar oma kan niet beslissen of de worst nu toch niet iets groter of iets kleiner moet. Je wilt eigenlijk weglopen en maakt daar de aanstalten toe. De producer  kijkt en zegt dat oma maar moet opschieten en opeens weet ze de keuze en krijgt het stuk mee. Oma loopt de winkel uit en jij bent. Je hebt niets meer met de oma te maken dus haar leven stopt dan tot je haar weer "nodig" zou hebben. En zo zal het dan gaan met alle mensen die in jou leven een rol spelen. Je hele dagelijkse leven is op jou afgestemd.

Egoïstisch of realistisch? Misschien wel beide. Het is vreemd als je bewust gaat nadenken over het leven van iemand anders aan de andere kant van de wereld. Wat doet hij? Waarom doet ze dat? Hoelang doen ze dat al? Als het echt zo zou zijn, dan zou ik misschien al in mijn sarcofaag staan op te laden als jij dit aan het lezen bent. Het geeft ook wel een apart gevoel als je je bedenkt dat alles op jou draait. Je bent opeens belangrijk en staat in het middelpunt. Als je tijd hebt, raad ik je eens aan om de film "The Truman Show" te kijken en er eens over na te denken. Misschien vind je het wel onzin. Hoewel ik weet dat het niet zo is en ieder een eigen leven leeft dat niet om mij draait, vind ik het toch moeilijk om te bedenken dat anderen dingen doen zonder dat ik er bij ben.

Parallel Leven

Het universum waar wij in leven heeft een bepaalde golflengte die iedereen volgt. Hierdoor kunnen we met elkaar communiceren en interacteren. Wij zijn de enige in dit universum (afgezien van eventuele buitenaardse wezens) die nu leven op aarde. Tenminste, dat denken wij. Het zou zo kunnen zijn dat er een ander universum is dat een andere golflengte heeft, maar precies hetzelfde eruit ziet. Alsof er een zelfde wereld in een andere tijd is. Een parallel universum met een andere golflengte. Of dit mogelijk is weten weet ik niet, maar wat als het wel zo zou kunnen zijn?

Een parallel universum heeft dus ook een parallel leven. Dat andere universum heeft dus ook mensen op aarde rond lopen die hun leven leiden zoals wij dat hier doen. De vraag is dan of die mensen in dezelfde tijd leven als wij. Het kan zijn dat zij dus in 2012 leven, maar misschien leven zij ook wel in het jaar 1940 of juist in 2059. Wat wel duidelijk is, is dat de golflengtes van beide universa kunnen kruisen. Op zo'n moment kan het zijn dat wij hier op aarde het parallelle leven kunnen waarnemen. Het kan zo zijn dat er een soort ruis optreed. Op zo'n moment is de scheiding tussen de twee werelden bijna weg gevaagd. Het is dan mogelijk dat je bijvoorbeeld iemand in je huiskamer ziet rond lopen die er eigenlijk niet hoort te zijn. Of dat spullen op een andere plaats staan omdat de persoon in het parallelle leven iets heeft verplaatst en dat effect heeft op jou leven. Nu denken we dan gelijk aan geesten. Maar misschien zijn het dus wel gewoon de mensen die in het parallelle universum leven. Door de ruis worden wij dan bewust van dat leven. De golflengtes blijven niet de hele tijd op elkaar plakken, dus zodra ze elkaar gekruist zijn, zal er geen ruis meer mogelijk zijn. En dan merk je ook niets van een parallel leven. Alle mensen hebben een golflengte die lijkt op dat van het universum. Dat maakt het mogelijk om in deze tijd hier te leven. Misschien zijn er mensen waarvan de golflengte iets meer verschilt. Deze kunnen dan misschien vaker het parallelle leven waarnemen.

Wellicht wordt het ooit mogelijk om tussen de parallelle werelden te reizen. Dan kunnen we een hoop leren van het andere leven, van het verleden of de toekomst. Daarnaast zouden we beter kunnen verklaren of iets paranormaal is of dat het gewoon komt doordat er ruis is tussen de werelden. Bij een parallel universum delen we de wereld dus als het ware. Wie weet loop jij op een andere golflengte nog eens rond, maar dan 10 jaar verder. Zou toch leuk zijn als dit echt is?

Over de rand

Heel lang geleden dachten de mensen dat de wereld plat was. Daarna dacht men dat de bewoonde wereld een platte schijf was die in de oceaan dreef die oneindig was. Pythagoras dacht hier anders over en was daarmee de eerste die dacht dat de aarde bol was. Veel mensen geloofden hem echter niet. Tot in de derde eeuw voor Christus opeens Eratosthenes vast stelde dat de aarde inderdaad bol was en de omtrek had berekend. Pas in de 1ste eeuw na Christus werd het idee van een bolle aarde echt aanvaard door de westerse geleerden. Ptolemaeus is de persoon die vervolgens tekeningen maakte van een ronde aarde en het systeem ontwikkelde van breedtegraden, lengtegraden en klimaatzones. Vanaf toen was een ronde aarde een feit. Maar wat als de aarde echt plat was geweest?

Er zou zoveel anders zijn wanneer de wereld echt plat was. Voor het gemak splits ik de aarde even op in de grote oceaan. Daardoor ligt Amerika helemaal links en Japan helemaal rechts van de aarde. Wanneer deze splitsing echt was, waren de dingen niet zoals ze nu zijn. Zo zou een reis om de wereld niet mogelijk zijn. Je zou wel kris kras over de wereld kunnen reizen. Het boek "De reis om de wereld in 80 dagen" van Jules Verne zou dan al helemaal gek lijken. Daarnaast zou een reis van Amerika naar Japan een stuk langer duren. Want dan zou je de rest van de wereld moeten oversteken in plaats van "even" over de oceaan vliegen. Dat heeft dus ook weer gevolgen voor de economie omdat er dan niet eenvoudig schepen over de Grote Oceaan kunnen varen met hun goederen. Deze zouden helemaal binnendoor moeten varen, waardoor ze langer onderweg zijn en het meer geld kost. Ook de dieren hebben er waarschijnlijk last van. Vooral de zee dieren omdat zij normaal in de grote oceaan zwemmen die dan gesplitst is.
Dan kun je je nog afvragen wat er aan de rand van de aarde is. De aarde zou dan op een bepaald punt ophouden, omdat het een platte schijf is. Zo zou het kunnen zijn dat je gewoon tegen een onzichtbare plaat botst aan het einde, alsof je in een aquarium zit. Je bonkt dan met je bootje tegen de plaat aan en weet dat je aan de rand van de wereld vaart. Dit geldt dan ook voor de dieren, opeens *BONK* en ze zitten met hun neus tegen een plaat te duwen. Daar in tegen kan het ook zo zijn dat je aan de rand gewoon naar beneden stort de afgrond in. De afgrond is in dit geval dan het heelal. Je bent lekker een zeilcruise aan het maken en opeens *Woeschj*, alsof je de Niagara watervallen afvalt. Ik denk dat als dit de realiteit zou zijn, we veel mensen en dieren zouden gaan missen. Want ook dieren zouden dan de oceaan uit kunnen zwemmen het heelal in. Dieren zouden wellicht kunnen uitsterven of zich juist aanpassen in de evolutie door middel van een "randradar" of iets.

Hoe dan ook zou een platte aarde veel invloed hebben op de leefsituatie van mens en dier. Er zal met veel dingen rekening moeten worden gehouden en het kan ook gevaarlijk zijn. En als de aarde plat is, moet je je ook gaan bedenken wat aan de onderkant is. Is daar niets of hangt daar wat lava te blubberen? Het lijkt me dan ook niet makkelijk om dit te gaan onderzoeken, vooral niet als je het heelal ingeslingert zou worden als je over de rand valt. Misschien dat de technologie dan ook wel nog sneller zou zijn gegaan omdat we oplossingen moeten vinden om alle problemen die een platte aarde met zich mee brengt, te kunnen oplossen. Tot nu toe heb ik dan ook nog niets kunnen bedenken dat een voordeel zou kunnen zijn bij een platte aarde. Dus wat dat betreft ben ik wel blij dat hij rond is.