Rond de middag droog

Wat een weer is het af en toe. Nooit is iedereen tevreden met het weer. De een wil sneeuw en kou, de andere warmte en zon en weer iemand anders heeft het liefst regen en wind. Sommige mensen willen ook wel eens op een bepaald punt van de dag een specifiek soort weer. Dan zeggen ze "Als het vanmiddag nou regent hoef ik tenminste niet met de fiets naar het werk". Maar ja, het weer is een natuurverschijnsel dat niet zomaar naar iedereen luistert. Willie Wortel heeft ooit een weer machine bedacht. Wat nu als deze ook in het echt wordt uitgevonden, en iedereen zijn/haar weer kan uitzoeken?

Stel je voor dat zo een machine daadwerkelijk bestaat. Iedereen heeft een afstandsbediening om het weer mee te kunnen instellen. Dan zijn er als eerste een paar vragen waar antwoord op gegeven moet worden. Heeft ieder zijn eigen weer in een kleine straal om zich heen, of stelt iedereen het weer voor de hele regio in? Heeft het effect op de natuurlijke cyclus of valt die gewoon weg? Als twee mensen in hetzelfde gebied zijn, ontstaan er dan problemen als ze beide een ander weer type willen? Op dit soort vragen moet antwoord gegeven worden. Voor nu hou ik het erbij dat ieder zijn eigen kleine cirkel heeft waar het weer zo is als hij/zij wil en het geen effect heeft op de natuur en of weer van anderen. Je word 's ochtends wakker en wilt een lekkere wandeling gaan maken met de hond. Je doet de gordijnen open en ziet dat het regent en maar 5 graden is. Bah, met zo'n weer een lange wandeling maken is geen pretje. Je pakt de afstandsbediening na het ontbijt en stelt in dat je zon wilt, een licht briesje en 21 graden. Je doet de riem om bij je hond en gaat lekker een uur wandelen met de hond. Binnen zet je het weer uit en het begint weer te regenen. Iemand anders heeft bijvoorbeeld zin om te gaan sleeën. Die stelt het weer een dag van te voren in op sneeuw en hoppa de volgende ochtend ligt er een flink pak sneeuw zodat er lekker van de berg af gegleden kan worden. Misschien heb je wel zin in een romantisch avondje voor de open haard met een kop thee en een goed boek. In dat geval zet je het weer op regen met wind en een graad of 6. Maar als je dan boodschappen moet doen, zet je het even om naar droog en 18 graden, zodat je niet in de regen alles hoeft te doen. Het zou ideaal zijn, je kunt dat doen wat je wilt zonder afhankelijk te zijn van het weer. Als jij zin hebt om in december te gaan zwemmen, dan voeg je toch gewoon zomers weer in? Of als je in Juli zin hebt om te schaatsen plan je even een koude dag en nacht in. Vooral als het weer van anderen geen invloed zou hebben op jou "cirkeltje" zou het fijn zijn. Maar als het wel invloed had, en je was lekker bij 21 graden in de zon aan het wandelen met je hond en je kwam de man tegen die wil sleeën, dan zit je opeens in je t-shirt in de sneeuw. Je lichaam en tijdsgevoel zou kunnen veranderen. Als je in Nederland woont, ben je gewend aan dagen met flink regen af en toe een hittegolf of juist een ijskoude dag. Als jij het weer dan een aantal maanden laat staan op tropisch (29/30 graden, geen tot weinig wind en volop zon) kan ik me voorstellen dat je vergeet in welke maand we zitten. Voor jou is het dan misschien 30 graden in december. Ook kan ik me indenken dat je sneller ziek wordt door de snelle weerswisselingen. Dus het is niet allemaal rozengeur en maneschijn als je het weer naar jou zin zou kunnen veranderen.

De natuur zou erdoor van streek raken. Wanneer het echter zo is dat alleen in jou cirkeltje het weer verandert, en in de rest gewoon het weer zijn natuurlijke gang zal gaan, zullen de gevolgen misschien wel meevallen. Een situatie als in de film "Cloudy with a bit of meatballs" zal ook niet zo snel voorkomen als het weer alleen in je eigen straal zit. Wanneer je het weer in zou kunnen stellen voor een groter gebied, blijven er weer mensen die niet blij zijn met het weer. Ik denk ook dat je zelf uiteindelijk niet meer weet welk weer je wilt hebben. Voor iedere situatie ander weer instellen, dan blijf je maar bezig. Ik denk dat we in Nederland best tevreden kunnen zijn met het klimaat. Het is niet zo snel te warm of te koud. Vaak regen maar ook langere periodes droog. Geen tornado's, extreme onweersbuien of sneeuwstormen en geen erge overstromingen door de regen. En wil je toch ander weer, dan kun je ook verhuizen, toch?

Je ziet wat groentjes

Er zijn zoveel mensen op de wereld, en allemaal zijn ze ongeveer gelijk. Gedrag en uiterlijk hebben over de hele wereld dezelfde kenmerken. De mensen om je heen denk je goed te kennen. Soms is er iemand die zich raar gedraagd of wordt er iemand geboren die er erg misvormd uitziet. Ze zeggen dat het gedragsproblemen zijn of een foutje van moeder natuur. Overal kom je mensen tegen waarvan je je soms afvraagt of ze wel van deze planeet zijn. En misschien hebben enkele schrijvers en een bulgaarse wetenschapper wel gelijk. Wat als de buitenaardse wezens al lang op aarde rondlopen?

Je kent vast iemand die zich af en toe raar gedraagd. Je vraagt je af of die wel helemaal 100% is. Misschien is hij dat ook, maar is hij een buitenaards wezen dat als mens vermomd is. Door te doen alsof het mensen zijn, kunnen ze meer over ons te weten komen en onze soort onderzoeken. Omdat wij ze waarschijnlijk zullen uitroeien omdat we ze zien als bedreiging, zijn ze in vermomming. Maar wat als ze dan even uit hun rol schieten en zich heel even als een alien gedragen? Want we weten niet hoe de buitenaardse wezens zich op hun thuis planeet gedragen. Stel je voor dat je buurman of buurvrouw een buitenaards wezen is. Dan sta je dus af en toe gewoon met een marsmannetje in de tuin te kletsen. En misschien trekken hun 's avonds dan wel het "mensenpak" uit en gaan gewoon als groene wezens het bed in. Stel je voor, je buurvrouw die als groen wezen met 4 vingers deeg staat te kneden om koekjes te bakken. Hoe de aliens er precies uitzien weten we ook niet. Dus misschien zijn ze van nature wel al in menselijke vorm. Wie weet zijn ze ook niet als mensen "verkleed" maar als dieren. Dus misschien ziet je hond niet groen van door het gras rollen, maar gewoon omdat hij zijn vermomming eraf gerolt heeft. Het zou ook kunnen zijn dat vooral de hoog begaafde mensen buitenaards zijn. Dit is aan te nemen omdat zij zo ver waren om ongemerkt op aarde te komen en zich in onze samenleving te nestelen. Het is nu ook de vraag of zij alleen onderling voortplanten of dat de echte mens dan gemixt zou worden met de buitenaardse wezens. Misschien zijn dan juist alle echte mensen verdwenen en zijn alle wezens op aarde wel eigenlijk buitenaards. In dat geval zijn we niet meer buitenaards maar gewoon aardwezens. Want dan is de aarde ongemerkt overgenomen. Als het echt zo was dat buitenaardse wezens al op aarde zijn, zou dat ook de graancirkels verklaren. Zij zijn tenslotte al op aarde, vandaar dat je ook geen ufo ziet en het er opeens is. Stel je voor dat de buitenaardse wezens zich opeens allemaal samenspannen en tegen ons in gaan. Oorlog tegen de aliens! Dat het slechte opeens naar boven komt in ze, en ze de inval al lang geplant hebben. Het lijkt me onwaarschijnlijk. Ik denk dat de meeste mensen juist bang zijn voor buitenaardse wezens omdat we eigenlijk niets over hen weten. Of ze bestaan of niet, en vooral of ze niet al hier zijn.

Tot nu toe hebben we nog geen erg vreemde dingen meegemaakt met mensen op aarde. Natuurlijk zijn er een paar geweest die erge daden hebben gepleegd. Dus of er daadwerkelijk buitenaardse wezens op aarde rond lopen, zullen we waarschijnlijk nooit voor 100% zeker weten. Maar tot dus ver hebben we, als ze er zijn, nog geen problemen met ze gehad. Dus waarom zou je er bang voor zijn. Zij zouden gewoon proberen wat kennis te vergaren, net zoals wij naar hun planeten afreizen om daar meer over te leren. Bekijk de mensen maar eens goed, en probeer wat eigenaardige trekjes te vinden. Misschien is die persoon toch niet de buurman of vriendin die je dacht dat ze waren.

Jeanne d'Arc of toch Madam MikMak?

Iedereen heeft wel een persoon waar hij/zij tegenop kijkt. Een persoon die iets doet wat geweldig is, of er fantastisch uit ziet. Dit kunnen mensen van vroeger zijn of mensen die nu nog leven. Vaak wordt in interviews gevraagd wie je wel eens zou willen zijn. In de Donald Duck bijvoorbeeld. Veel kids willen Willie Wortel of Dagobert Duck zijn. Dressuur amazones zouden wel eens Anky van Grunsven willen zijn en Formule 1 liefhebbers zouden wel eens een dagje Lewis Hamilton willen zijn. Wat als dit echt zo kon zijn? Dat je een dag van lichaam wisselt met een persoon.

Jeanne d'Arc was een nationale held tussen 1412 en 1431. Ze vocht voor Frankrijk, dat het bevrijd zou worden van de Engelsen. Persoonlijk vind ik haar een erg interessante vrouw. En hoewel haar leven niet heel veilig was en ze veel heeft meegemaakt, zou ik best een dagje haar willen zijn. Een dag in harnas op het paard vechten tegen een grote Engelse krijger in de Honderdjarige Oorlog. Het zwaard vast houden en proberen je vijand uit te schakelen zonder zelf geraakt te worden, en na de strijd met je leger bijkomen van de inspanningen en de volgende aanval plannen. En als de dag dan voorbij was, dan zou ik weer mijn eigen ik zijn. Of mijn moeder zou voor een dag een belangrijke vrouw zijn in het oude Egypte. Eens echt ervaren hoe de Egyptenaar toen leefden. Kijken hoe de piramides gebouwd werden en bediend worden. En tegen een uur of 12 weer gewoon thuis op de bank voor de tv zitten met de hond op schoot. Of m'n vader die voor één dag Michael Schumacher is. Racen in Monaco tegen allemaal andere bekende coureurs. Zelf ervaren hoeveel inspanning en kracht het racen inhoud. En met wat geluk ook nog winnen van Sebastian Vettel en op het podium belanden en voelen hoe de champagne in je pak sijpelt. Om vervolgens om 12 uur weer gewoon als pap in bed te liggen. Dat zou toch geweldig zijn? Een dag in het leven staan van een persoon die voor jou belangrijk is of die je heel interessant vind. Voelen wat die persoon meemaakt. Misschien kan het met een drankje of pilletje. Dat je lichaam gewoon ruilt. Dat Jeanne d'Arc opeens in mijn lichaam rond loopt, of dat ik gewoon even op de automatische piloot wordt gezet. En misschien kun je het drankje of pilletje wel vaker gebruiken, maar met restrictie dat er een dag of 2 / 3 tussen moet zitten. Dan zou ik op maandag bijvoorbeeld Jeanne d'Arc zijn en op vrijdag zou ik dan Madam Mikmak zijn en mijn toverkunsten verbeteren. Natuurlijk leef je dan het leven van hun, en heb je er weinig eigen inbreng in. Anders is het meer tijdreizen en bestaat de kans dat je de toekomst verandert. Je kruipt gewoon echt letterlijk in de huid van je uitgekozen persoon. Als je pech hebt kan het dus zijn dat deze persoon een slechte dag heeft. Dat mijn pa als Schumacher niet op het podium staat maar juist na 2 rondes al eruit ligt. En dat ik als Jeanne d'Arc niet op een dag aankomt waar ze vecht, maar op de dag waar ze op de brandstapel werd gegooid.

Het lijkt mij erg interessant om zo een kijkje te kunnen nemen in het leven van andere personen. Met name personen die in het verleden hebben geleefd lijken mij goede ruil-personen. Je leert meer van die tijd en kunt zo misschien wel dingen begrijpen die je eerst nooit snapte. Het kan natuurlijk ook hartstikke grappig zijn om een dag als Donald Duck door het leven te gaan. Achteraf besef je je waarschijnlijk dat je ontzettend veel geluk hebt in je eigen leven. Een drankje of pilletje die dit mogelijk maakt zou dus wel fijn zijn. Mits er de juiste restricties zijn, zodat er niets mis kan gaan en er geen misbruik van gemaakt kan worden. Als ze volgende week een pilletje hadden ontwikkeld om 1 dag, van 12 tot 12, in het leven te kunnen stappen van een willekeurig persoon, wie zou jij dan kiezen?

Potlood is lamp

Mensen hebben vanaf het begin van het bestaan aan alle dingen een naam gegeven. Door een naam aan een voorwerp te geven, is duidelijk welk voorwerp je bedoeld. Vaak kun je uit de naam ook al afleiden waar dat voorwerp voor gebruikt wordt of waar het uit bestaat. Zoals televisie, wat ver kijken betekent. De meeste namen zijn afkomstig uit het latijn of Germaans  Iedere taal heeft vanuit die basis de naam omgezet naar eigen taal. Bijna alles heeft al zolang die naam, dat wij niet beter weten dat het zo heet. Maar wat nou als alles een andere naam had gehad of krijgt?

Stel je voor dat we vroeger de potlood niet potlood hadden genoemd maar lamp. Wanneer je iets wilde schrijven dan moest je niet vragen "Mag ik die potlood even" maar "Mag ik die lamp even". En als de punt dan afbrak moest je misschien wel vragen naar de boter in plaats van de slijper. Voor ons klinken de namen die de voorwerpen nu hebben heel logisch, en klinkt het juist raar als we ze anders noemen. En als de voorwerpen vroeger nu anders waren genoemd, was het ook heel logisch geweest als de potlood lamp had geheten nu. Misschien had je dan in plaats van biefstuk met een saus met mes en vork nu wel kaars met klipjes gegeten met behulp van bad eend en speaker. Dit is niet gebeurd juist omdat de namen de functie vaak aangeven. Nagellak, is een lak waarmee je je nagels kunt bedekken. Bad eend is een eendje dat je in bad kunt doen. En wat zou gebeuren als we nu opeens zouden besluiten om over de hele wereld (of om te beginnen alleen in Nederland) de voorwerp namen om te wisselen. Dat potlood inderdaad lamp is. En dan zo alle voorwerpen van naam veranderen. Hoelang zouden we nodig hebben om de woorden juist te gaan gebruiken en eraan te wennen? Kleine kinderen hebben het sneller door en kunnen zich sneller aanpassen dan de ouderen natuurlijk. Mensen die nieuw in het land komen en de taal nog moeten leren, kunnen gelijk de nieuwe woorden leren. Misschien duurt het een paar jaar eer iedereen aan de nieuwe woorden is gewend. Misschien wel maar een paar dagen/weken of slechts enkele maanden. Als je bedenkt dat wanneer je op de kop gaat staan, je hersenen zich binnen een half uur omstellen en alles weer recht projecteren geeft aan hoe snel je je zou kunnen aanpassen. Met woorden zal het minder snel gaan omdat je je dat zelf moet aanleren. De hersenen werken alleen mee dat als je geheugen goed is, je de nieuwe woorden sneller kunt onthouden. Het zou een rare wereld zijn voor de mensen die jarenlang met de gebruikelijke woorden zijn opgegroeid. Hoe meer mensen mee doen hoe sneller je eraan went. En voor de kids die leren praten als de woorden omgegooid zijn, zullen de nieuwe woorden juist weer heel normaal zijn. Als oma dan zegt "Vroeger heette een vork geen vork maar televisie" zal dat juist heel raar klinken voor het kind.

Waarom proberen we het niet gewoon eens? Spreek gewoon eens met je familie en vrienden af hoe je de voorwerpen (die vaak in gesprekken voorkomen) gaat noemen, en leer die lijst in korte tijd uit je hoofd. Daarna ga je bijvoorbeeld een week of twee die woorden gebruiken voor de voorwerpen. Je zou dan wel eigenlijk ervoor moeten zorgen dat je niet met vreemden over de voorwerpen moet praten omdat je dan de nieuwe woorden niet kunt gebruiken. Dus kies bijvoorbeeld een tijd uit als je op vakantie bent met vrienden. En bekijk dan wanneer het punt er is dat je de voorwerpen gemakkelijk bij de nieuwe naam kan noemen. Dus pak die stoel en perforator en schrijf er wat woorden op als je op de speaker zit met een lekker doosje chocomel en een warme kaart en maak een lijstje met woorden en probeer het gewoon eens!

Leven achter het scherm

Computerspellen worden geprogrammeerd in code. De code zorgt ervoor dat de pixels in het scherm figuren vormen die wij kunnen herkennen. Er zijn ontzettend veel spellen in de loop der jaren geproduceerd. Spellen die bijna iedereen kent zijn bijvoorbeeld Super Mario, World of Warcraft, Zelda en de Sims. We weten dat het virtuele dingen zijn die niet leven. Maar wat als het zo is als in de film Tron. Dat de figuren in de games echt leven achter het scherm. Dat ze op je staan te wachten als je even tussendoor naar de wc bent gegaan. Dat ze afhankelijk zijn van jou gedrag in het spel.

Je hebt besloten om Super Mario te spelen. Je ziet Mario voor je staan en een blokje met een vraagteken. Jij weet dat als je tegen dat blokje slaat, je een muntje, niks of een item krijgt. Je bestuurt Mario naar het blokje en laat hem tegen het blokje aanslaan. Aan de andere kant van het scherm denkt Mario "Och nee daar gaan we weer" en wordt vanzelf gedwongen om te lopen naar het blokje. Hij ziet het blokje en denkt "nee niet weer zo'n blokje m'n hand doet al pijn", maar helaas wel zo'n blokje. Z'n hand doet pijn omdat hij al tegen zoveel blokjes heeft geslagen. Vervolgens kom je op een stuk waar je over een afgrond op wolkjes moet springen. Het beeldscherm loopt vanzelf al vooruit. Je stuurt Mario zo snel mogelijk over de wolken en opeens val je. Boem! Mario de afgrond in. Mario zelf dacht al van te voren "Nee niet zo snel dat lukt niet". Ik weet nog dat ik vroeger Mario speelde, en in het kastje onder de tv keek om te zien of Mario daar in gevallen was. Wie weet is er wel onder de wereld in Mario een grote bak waar alle dode Mario's liggen. Stel je beslist om de Sims te gaan doen. Je creëert een familie. Je ziet een mannetje voor je staan wachten, tot je hem kleren geeft die je wilt en haren styled en dergelijke. In zijn wereld kijkt hij tegen een leeg scherm en denkt "Schiet nou op, waarom sta ik hier te wachten". Voor die personen lijkt het alsof er gewoon niets gebeurt, terwijl jij uitgebreid zit te denken wat voor type je wilt creëren  Als je eindelijk alles hebt gemaakt en start, laat je je mannetje met een willekeurig vrouwtje kletsen. Je mannetje denkt zelf in een echte wereld rond te lopen, maar wordt gewoon bestuurd door jou. Als hij in zijn huis staat te koken en het fornuis vliegt in de fik, en raakt echt in paniek en hoopt maar dat je iets voor hem doet. Als de "reaper" dan komt om hem te halen, is hij echt dood. Misschien speel je wel Guild Wars, de tegenhanger van World of Warcraft. Er is een quest waar je in een bos bent en je beren moet doden. Je denkt ach zijn maar pixel beren. en begint ze gerust dood te schieten met je boog. Achter het scherm zijn de beren wel levend en zijn gewoon bezig hun eten bij elkaar te zoeken. Opeens komt er een pijl op hen af. Ze raken in paniek en daarna komen ze je aanvallen. De beren voelen de pijn van de pijlen echt. Dat is een reden waarom ik het, zelfs in spelletjes, niet leuk vind om beestjes te moeten killen.

Als de figuren van het spel achter het scherm in hun eigen wereld zouden leven, zou je misschien heel anders nadenken over wat je in het spel doet. Misschien zou je geen Call of Duty meer willen spelen omdat je "echte" mensen afschiet. Misschien zou je het juist gaan spelen om die reden. De game characters zijn afhankelijk van jou en hebben geen eigen wil vaak, maar toch hebben ze dan misschien gevoelens en gedachten. Als je in Guild Wars van de ene naar de andere stad blijft teleporteren raakt je character een beetje de weg kwijt bijvoorbeeld. Het is raar om te denken dat je Sim tijdens het creëer proces je eigenlijk echt staat aan te kijken. Als je daaraan denkt, dan lijkt het opeens of de ogen van je Sim echt doordringend naar je kijken. Probeer het gewoon eens uit de volgende keer dat je een spelletje speelt. Bedenk dat alles achter het scherm leeft. Bekijk of je anders gaat spelen of dat het je niets interesseert.

Pak zelf maar

Dieren denken heel anders dan mensen. Sommige dieren denken zelfs helemaal niet. We weten dus niet wat de dieren precies denken, we kunnen wel dingen vermoeden maar de gedachten blijven onduidelijk. Maar stel je eens voor dat de dieren op dezelfde manier denken als de mensen. Dat hun gedachten hetzelfde zijn als dat wij hebben. Als je de gedachten dan ook nog zou horen, zou het een drukke boel worden. We zouden het niet snel merken als dieren iets denken, net zoals je (meestal) niet merkt dat een mens iets denkt. Maar het is wel grappig als je je het eens voorstelt.

Stel je voor dat je met je hond naar het grasveld gaat. Je laat hem los in het losloop gebied en je zoekt een mooie stok. Vervolgens roep je de hond en je gooit de stok weg. In plaats van achter de stok aan te rennen, kijkt je hond je dom aan. Op dat moment zou hij kunnen denken: "en jij dacht dat ik nu die stok voor je ga halen. Jij gooit hem weg, dus pak hem zelf maar!". Of hij dat daadwerkelijk denkt, blijft de vraag. Maar de stok zal hij niet snel gaan pakken. Of je bent aan het wandelen door het bos. Het heeft geregend en je ziet er niet uit. Een eekhoorn zit in de boom en ziet je langs komen lopen. Op dat moment zou hij kunnen denken "Sjees hoe ziet die eruit haha!" of "Als die maar niet mijn nootje opraapt, dan bijt ik in z'n vinger.". Zo zouden alle dieren dus gedachten kunnen hebben. Een konijn die z'n holletje uit kruipt en ziet dat het flink regent, kan denken "Grom, regent het al weer en ik moet ook nog naar buiten". Een paard denkt dat hij er niet uit ziet als hij in de spiegel kijkt en de kat ergert zich als je weer aan komt met een speeltje. Het zijn gedachten die voor ons normaal zouden zijn. En die wij projecteren op de beesten als ze ons op een bepaalde manier aan kijken of ze zich op een bepaalde manier gedragen. Maar het zou dus zomaar kunnen zijn dat zij deze gedachten ook daadwerkelijk hebben.

Het zou fijn zijn als wij zouden weten of de dieren daadwerkelijk zo denken en ook hun gedachten zouden kunnen "horen" als we dat willen. Wanneer wij namelijk bewust de gedachten kunnen weten, kunnen we de dieren beter begrijpen. Ik denk dat we ook vaak dubbel zouden liggen om de gedachten die komen in reactie op iets dat wij doen. Denk er de volgende keer eens aan als je een dier ziet rond lopen/ huppelen/ vliegen aan de gedachten die hij/zij op dat moment zou kunnen hebben. Wellicht loop je dan rond met een glimlach.

Ik, ik en ik

Misschien heb je ooit wel eens de film "The Truman Show" gezien. Een kind wordt als baby geadopteerd door een producent die het leven van de baby als non-stop reality programma uitzend. Zijn leven speelt zich af in een grote koepel waarin alles en iedereen op Truman is afgestemd. Iedereen heeft als het ware een script en alles draait om Truman. Hij wordt nauwlettend in de gaten gehouden, zodat er gelijk ingespeeld kan worden op zijn gedrag. Mensen hebben een oortje in, zodat de producer via het oortje kan vertellen wat ze moeten zeggen. Stel je voor dat het echt zo is. Niet zozeer dat je in een koepel woont, maar dat alles alleen om jou draait. Dat het leven van anderen stopt als jij er niet bent of geen deel van uitmaakt.

Stel alles draait om jou. Dan zijn de winkels dus alleen open als jij bij de winkels in de buurt bent of binnen. De mensen doen alleen hun ding als jij daar ook bent. Dus als ik bij m'n ma ben, dan doet mijn ma alleen die dingen omdat ik er ben. Ben ik er niet, tja wie weet wat ze dan doen. Misschien staan de mensen dan als robots in een soort sarcofaag op te laden tot ze hun volgende taak moeten uitvoeren. Ik vind het moeilijk om me te kunnen voorstellen dat andere mensen dingen doen als ik er niet ben. Soms kijk ik uit het raam naar de flat tegen over en zie daar de mensen hun ding doen. Alsof je naar een poppenhuis aan het kijken bent. Maar misschien doen zij alleen die dingen omdat ik kijk. Het lijkt egoïstisch om te denken dat het leven alleen om jezelf draait. Maar eigenlijk weet je niet zeker of dat niet toch zo is, aangezien je niet overal bij kunt zijn. Misschien ga je eens naar de HEMA om een rookworst te kopen. Een producer geeft de medewerker en een oma de opdracht om hun script uit te voeren. Oma loopt naar de medewerker en vraagt om een stuk rookworst. Jij staat geduldig te wachten, maar oma kan niet beslissen of de worst nu toch niet iets groter of iets kleiner moet. Je wilt eigenlijk weglopen en maakt daar de aanstalten toe. De producer  kijkt en zegt dat oma maar moet opschieten en opeens weet ze de keuze en krijgt het stuk mee. Oma loopt de winkel uit en jij bent. Je hebt niets meer met de oma te maken dus haar leven stopt dan tot je haar weer "nodig" zou hebben. En zo zal het dan gaan met alle mensen die in jou leven een rol spelen. Je hele dagelijkse leven is op jou afgestemd.

Egoïstisch of realistisch? Misschien wel beide. Het is vreemd als je bewust gaat nadenken over het leven van iemand anders aan de andere kant van de wereld. Wat doet hij? Waarom doet ze dat? Hoelang doen ze dat al? Als het echt zo zou zijn, dan zou ik misschien al in mijn sarcofaag staan op te laden als jij dit aan het lezen bent. Het geeft ook wel een apart gevoel als je je bedenkt dat alles op jou draait. Je bent opeens belangrijk en staat in het middelpunt. Als je tijd hebt, raad ik je eens aan om de film "The Truman Show" te kijken en er eens over na te denken. Misschien vind je het wel onzin. Hoewel ik weet dat het niet zo is en ieder een eigen leven leeft dat niet om mij draait, vind ik het toch moeilijk om te bedenken dat anderen dingen doen zonder dat ik er bij ben.

Parallel Leven

Het universum waar wij in leven heeft een bepaalde golflengte die iedereen volgt. Hierdoor kunnen we met elkaar communiceren en interacteren. Wij zijn de enige in dit universum (afgezien van eventuele buitenaardse wezens) die nu leven op aarde. Tenminste, dat denken wij. Het zou zo kunnen zijn dat er een ander universum is dat een andere golflengte heeft, maar precies hetzelfde eruit ziet. Alsof er een zelfde wereld in een andere tijd is. Een parallel universum met een andere golflengte. Of dit mogelijk is weten weet ik niet, maar wat als het wel zo zou kunnen zijn?

Een parallel universum heeft dus ook een parallel leven. Dat andere universum heeft dus ook mensen op aarde rond lopen die hun leven leiden zoals wij dat hier doen. De vraag is dan of die mensen in dezelfde tijd leven als wij. Het kan zijn dat zij dus in 2012 leven, maar misschien leven zij ook wel in het jaar 1940 of juist in 2059. Wat wel duidelijk is, is dat de golflengtes van beide universa kunnen kruisen. Op zo'n moment kan het zijn dat wij hier op aarde het parallelle leven kunnen waarnemen. Het kan zo zijn dat er een soort ruis optreed. Op zo'n moment is de scheiding tussen de twee werelden bijna weg gevaagd. Het is dan mogelijk dat je bijvoorbeeld iemand in je huiskamer ziet rond lopen die er eigenlijk niet hoort te zijn. Of dat spullen op een andere plaats staan omdat de persoon in het parallelle leven iets heeft verplaatst en dat effect heeft op jou leven. Nu denken we dan gelijk aan geesten. Maar misschien zijn het dus wel gewoon de mensen die in het parallelle universum leven. Door de ruis worden wij dan bewust van dat leven. De golflengtes blijven niet de hele tijd op elkaar plakken, dus zodra ze elkaar gekruist zijn, zal er geen ruis meer mogelijk zijn. En dan merk je ook niets van een parallel leven. Alle mensen hebben een golflengte die lijkt op dat van het universum. Dat maakt het mogelijk om in deze tijd hier te leven. Misschien zijn er mensen waarvan de golflengte iets meer verschilt. Deze kunnen dan misschien vaker het parallelle leven waarnemen.

Wellicht wordt het ooit mogelijk om tussen de parallelle werelden te reizen. Dan kunnen we een hoop leren van het andere leven, van het verleden of de toekomst. Daarnaast zouden we beter kunnen verklaren of iets paranormaal is of dat het gewoon komt doordat er ruis is tussen de werelden. Bij een parallel universum delen we de wereld dus als het ware. Wie weet loop jij op een andere golflengte nog eens rond, maar dan 10 jaar verder. Zou toch leuk zijn als dit echt is?

Over de rand

Heel lang geleden dachten de mensen dat de wereld plat was. Daarna dacht men dat de bewoonde wereld een platte schijf was die in de oceaan dreef die oneindig was. Pythagoras dacht hier anders over en was daarmee de eerste die dacht dat de aarde bol was. Veel mensen geloofden hem echter niet. Tot in de derde eeuw voor Christus opeens Eratosthenes vast stelde dat de aarde inderdaad bol was en de omtrek had berekend. Pas in de 1ste eeuw na Christus werd het idee van een bolle aarde echt aanvaard door de westerse geleerden. Ptolemaeus is de persoon die vervolgens tekeningen maakte van een ronde aarde en het systeem ontwikkelde van breedtegraden, lengtegraden en klimaatzones. Vanaf toen was een ronde aarde een feit. Maar wat als de aarde echt plat was geweest?

Er zou zoveel anders zijn wanneer de wereld echt plat was. Voor het gemak splits ik de aarde even op in de grote oceaan. Daardoor ligt Amerika helemaal links en Japan helemaal rechts van de aarde. Wanneer deze splitsing echt was, waren de dingen niet zoals ze nu zijn. Zo zou een reis om de wereld niet mogelijk zijn. Je zou wel kris kras over de wereld kunnen reizen. Het boek "De reis om de wereld in 80 dagen" van Jules Verne zou dan al helemaal gek lijken. Daarnaast zou een reis van Amerika naar Japan een stuk langer duren. Want dan zou je de rest van de wereld moeten oversteken in plaats van "even" over de oceaan vliegen. Dat heeft dus ook weer gevolgen voor de economie omdat er dan niet eenvoudig schepen over de Grote Oceaan kunnen varen met hun goederen. Deze zouden helemaal binnendoor moeten varen, waardoor ze langer onderweg zijn en het meer geld kost. Ook de dieren hebben er waarschijnlijk last van. Vooral de zee dieren omdat zij normaal in de grote oceaan zwemmen die dan gesplitst is.
Dan kun je je nog afvragen wat er aan de rand van de aarde is. De aarde zou dan op een bepaald punt ophouden, omdat het een platte schijf is. Zo zou het kunnen zijn dat je gewoon tegen een onzichtbare plaat botst aan het einde, alsof je in een aquarium zit. Je bonkt dan met je bootje tegen de plaat aan en weet dat je aan de rand van de wereld vaart. Dit geldt dan ook voor de dieren, opeens *BONK* en ze zitten met hun neus tegen een plaat te duwen. Daar in tegen kan het ook zo zijn dat je aan de rand gewoon naar beneden stort de afgrond in. De afgrond is in dit geval dan het heelal. Je bent lekker een zeilcruise aan het maken en opeens *Woeschj*, alsof je de Niagara watervallen afvalt. Ik denk dat als dit de realiteit zou zijn, we veel mensen en dieren zouden gaan missen. Want ook dieren zouden dan de oceaan uit kunnen zwemmen het heelal in. Dieren zouden wellicht kunnen uitsterven of zich juist aanpassen in de evolutie door middel van een "randradar" of iets.

Hoe dan ook zou een platte aarde veel invloed hebben op de leefsituatie van mens en dier. Er zal met veel dingen rekening moeten worden gehouden en het kan ook gevaarlijk zijn. En als de aarde plat is, moet je je ook gaan bedenken wat aan de onderkant is. Is daar niets of hangt daar wat lava te blubberen? Het lijkt me dan ook niet makkelijk om dit te gaan onderzoeken, vooral niet als je het heelal ingeslingert zou worden als je over de rand valt. Misschien dat de technologie dan ook wel nog sneller zou zijn gegaan omdat we oplossingen moeten vinden om alle problemen die een platte aarde met zich mee brengt, te kunnen oplossen. Tot nu toe heb ik dan ook nog niets kunnen bedenken dat een voordeel zou kunnen zijn bij een platte aarde. Dus wat dat betreft ben ik wel blij dat hij rond is.

Leven als de Sims

De Sims is een computerspel waarin je het leven van een character kan beheersen en bepalen. Als eerste ontwerp je een zogenaamde Sim waar je mee gaat spelen. Je kunt het hele uiterlijk aanpassen en de karaktereigenschappen bepalen. Het lievelings eten, kleur en muziek kun je ook zelf kiezen. Daarna bouw of koop je een huis en richt het in naar jou smaak die afgestemd is op de Sim. Je Sim heeft levensbehoeftes zoals naar de wc gaan, eten, slapen, socialiteit en plezier. Ook hebben ze wensen wat ze graag willen doen. Door iets vaak te doen leren ze. Ze kunnen trouwen, kinderen krijgen, verhuizen, werken en doodgaan. Kortom alles zoals het in het echte leven op aarde ook gaat. Echter beslissen wij over de Sims of ze daadwerkelijk naar de wc gaan, welk werk ze gaan doen en of ze gaan shoppen of toch naar de sportschool. De Sims hebben geen idee dat wij dat doen voor hun. Ze zijn slechts computerpersonages. Maar wat als wij ook voor iemand "maar" een personage zijn en zij voor ons het leven bepalen.

Stel je voor dat er over ons iemand is, die met ons "speelt". Ik bedoel geen god maar gewoon een "mens" in een grotere wereld om ons heen. Deze persoon beslist dan over het leven van een of meerdere mensen. Ik zou dan geselecteerd kunnen worden en dan worden mijn behoeftes zichtbaar. De persoon kan zien of ik naar de wc moet of dat ik honger heb. Hij (de persoon die over mijn leven beslist) kiest uit de ijskast dat ik boterhammen als ontbijt wil en daarna naar de wc ga. Vervolgens kiest hij zo mijn hele dag. De opleiding wordt gekozen en ook laat hij me daten met verschillende jongens en kiest vervolgens een uit waar het verder mee gaat. Zo gebeuren allerlei dingen waar de persoon beslist wat ik ga doen en hoe ik reageer. Het zou raar zijn als dit echt zo was, want je hebt in feite geen idee dat iemand anders over jou beslist. Je ziet hem/haar tenslotte nooit. Wellicht wordt je soms op pauze gezet, maar ook dat merk je niet. Het zou ook wel eens wat situaties verklaren. Als je bijvoorbeeld naar de wc moet en wil gaan maar dan toch eerst de was gaat doen. Of als er opeens spullen anders liggen, want die kan de speler verplaatsen. Snelle gedachten wisselingen maar ook het niet uitvoeren van dingen die je graag zou willen doen liggen dan voor de hand. Want je kunt wel bijvoorbeeld willen zwemmen, maar als jou speler er niet voor kiest dan doe je het niet. Je bent dan minder gelukkig. Maar als je juist een pannenkoek wilt bakken, en je gaat dit ook daadwerkelijk doen, ben je juist weer helemaal blij. Je buren, ouders of partner kunnen zo door een andere persoon "bestuurd" worden en gewoon per toeval in elkaars spel zijn beland. Hoe je reageert, hoe goed je relatie met hen wordt en wat je gaat doen met ze, ligt allemaal in de hand van de speler. Zelf beslissen over je leven zit er dan dus niet in. Het is maar afwachten wat je gaat doen en hoe je dag eruit gaat zien. Als je pech hebt, kiest de persoon ervoor dat je een criminele carriére start of doet hij niets als je keuken in de fik vliegt. Maar hier merk je eigenlijk niets van. Er is ook een gevoel van rust als het echt zo zou zijn. Je zou je nergens druk over hoeven te maken want alles wordt voor je beslist. Zelf nadenken is niet nodig en ook ga je vast optijd naar de wc of eten maken als dat nodig is. Maar het geeft ook een gevoel van angst. Wat als jou speler niets goeds wil doen? Een baan als dief, iedereen uitschelden en steeds ruzie. Niet op tijd naar de wc omdat er niet op gelet wordt en in je eten in slaap vallen omdat er niet op tijd gezegd is dat je naar bed moet. Het zou allemaal voor kunnen komen. Je hebt er geen invloed op en moet er maar mee leven. Het kan ook zijn dat je juist een hele goede hebt. Die je van alles wil leren en je voldoende nachtrust geeft. Af en toe met je naar de disco gaat, uit eten of gezellig bellen met een vriendin. Je kunt je speler tenslotte niet zelf kiezen, en je moet er maar mee leren omgaan dat andere over je beslissen.

Leven als de Sims. Het zal niet zo zijn, maar onmogelijk is het niet. Het zal altijd een raadsel blijven of wij daadwerkelijk zelf ons leven beslissen en leiden of dat iemand anders dat voor ons doet. Het gaat erom dat je je leven accepteert zoals het is, en er probeert gelukkig mee te zijn. Ik denk dat het mogelijk is dat wij zo leven, maar geloven doe ik het niet. Mij lijkt het eng om geen controle over mijn eigen leven te hebben. Maar als gamer lijkt het me wel leuk om het te doen. Maar denk er eens aan dat het echt zo zou zijn. Hoe denk jij erover en welk gevoel krijg je erbij als je eraan denkt? Het is geen misdaad om er gewoon eens over te denken.

Introductie

Op een mooie lente dag lig je lekker in een groene weide te genieten. De zon schijnt en er staat een licht briesje. De vogels om je heen fluiten vrolijke deuntjes en af en toe zoemt er een bij langs. Je kijkt naar de blauwe lucht met mooie witte wolkjes. Je laat je fantasie de vrije loop en je kunt dieren in de wolken herkennen. Dan opeens vanuit het niets komt er een vraag of gedachte opzetten. Een waar je normaal nooit aan denkt. Zo iets als "Wat als de wereld echt plat zou zijn?". 

Over dit soort gedachten zullen mijn blogs gaan. Wekelijks (of om de week) plaats ik een blog waarin ik gedachten vertel die vanuit het niets, Out of the Blue, bij mij zijn komen opdagen. De (diepgaande) gedachten komen op de willekeurigste momenten in me op. Of ik nu dus gewoon naar de wolken ben aan het staren, in de auto rij, met koken bezig ben of tijdens het gamen. Normaal gesproken wuif je ze weg en ga je weer door met waar je mee bezig was. Maar ik ga er dan toch eens goed over nadenken. Veel gedachten slaan eigenlijk nergens op, maar zijn wel eens interessant om over na te denken. Er zijn namelijk zoveel dingen die we niet weten. En sommige dingen zullen we ook nooit te weten komen, hoe goed ons brein en de technologie ook is. In de blogs laat ik mijn fantasie en gedachten de vrije loop en ga ik serieus nadenken over de onzinnige dingen die in mij opkomen. We (denken te) weten dat deze gedachten niet echt zijn, maar wat als het wel zo zou zijn. Het is erg leuk om dus niet meteen alles weg te wuiven, maar er eens dieper op in te gaan. 

Deze blogs zijn niet alleen bedoeld om jullie een kijkje te geven in mijn gedachten, maar ook om jullie aan te zetten om eens zelf je over dit soort dingen na te denken. Het stimuleert je fantasie, het is leuk tijdverdrijf en je zult merken dat de gekste dingen achteraf niet eens zo heel gek zouden zijn. Want waarom zouden die gedachten dan opeens in je opkomen? En wat als onze gedachten wel eens de waarheid zouden zijn?